woensdag 22 januari 2014

Kwakkelen

Het is een lusteloze winter, ze trakteert ons elke dag op hetzelfde miezerige gezicht en sjokt mismoedig richting lente. Want hoe de weerprofeten ook hun best doen om met valse illusies de indruk te wekken dat het allemaal nog kan; sneeuwduinen, krakend ijs, Russische beren, snakkend naar koppen als‚ 'Schaatsen uit het vet’ en 'Rayonhoofden onrustig’, zij weet wel beter, tilt haar rokken op en laat nog maar eens een zacht zuidenwindje op ons los.

Zelfs de koolmeesjes die zich normaal fanatiek verdringen voor het mandje met vetbollen en in ijltempo driftig de netjes leegtikken hebben hun snelheid laten zakken. En waar ze  onophoudelijk luid snaterend in oorlog waren om het beste plekje, gunnen ze elkaar nu alle ruimte om rustig de smakelijkste hapjes uit de ruif te kiezen. Er is in de tuinen in de omgeving zoveel voer aanwezig dat sommige vogels luid boerend onze stede voorbijgaan. Een enkeling valt volgevreten als een pluizig bolletje uit de lucht en ligt amechtig tussen de struiken uit te buiken.

Vroeger als je op een kraakheldere winterochtend met je vriendjes aan de leuning van de brug likte moest de brandweer er aan te pas komen om jullie los te bikken, stonden de ijsbloemen vingerdik op het slaapkamerraam, kraakte je wollen deken s'ochtends van de aangevroren rijp, paste je rietje maar net tussen de ijsblokjes in het flesje schoolmelk en kon je op de schaats naar Engeland of verder. 

De eerste ijsmeester heeft zich onlangs na de zoveelste zwoele nacht, vergezeld van zijn Black en Decker, verdronken in de Groote Vaart bij Wytzelawier. Koek en Zopie venters laten zich massaal omscholen tot strandwacht, baanvegers verliezen bij honderden hun baan en Piet Paulusma wordt na zijn voorspelling, waarin hij repte van een horrorwinter, dag en nacht beveiligd.  
Wetenschappers voorspellen een nieuwe ijstijd, vanwege het Maunderminimum; het langdurig ontbreken van zonnevlekken. Intussen verdwijnt deze winter als een oude figurante tussen de coulissen, terwijl kleine vlokjes motsneeuw als roos van haar schouders dwarrelen.

9 opmerkingen:

  1. Wat een mooie vondsten. Uitbuikende en boerende vogels tussen de struiken. De laatste zin is meesterlijk. Ik zie het voor me, alsof ik naar een opera op Brava zit te kijken.

    In onze postzegelborder staat nog steeds een zomerplantje te bloeien.
    Die heeft straks al haar kruit verschoten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een èchte Pasquali. Vooral de alinea omtrent vroeger (vroegah) vind ik van buitengewone schoonheid en spitsvondigheden.
    Tja, in de winter van '79 (ik doe gewoon een rondje mee) konden wij schaatsend naar school. Over de weg. Die van de weeromstuit was bevroren. Automobilisten waren er niet zo veel dus de straat was van ons. Van de Hilbert van der Duimpjes-in-de-dop.
    Persoonlijk vind ik deze winter beter dan de vorige. Maar dat heeft verschillende oorzaken ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha, Odette hier weer eens in de lucht. Fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het lukt me niet meer op Trouw Schrijvers in te loggen en kan dus geen schrijfsels meer plaatsen. Is het TS-account opgeheven? Wat ik ook doe mijn eigen account komt steeds in beeld, maar daar kan ik niet mee inloggen op TS. Weet iemand raad?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ferrara, het verbaasde me hooglijk maar het werkt nog zoals het was. Ik kon hier gewoon inloggen. Deze reactie is gewoon met mijn eigen Googeldingetje ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Kun je mij uitleggen hoe je dat doet.
    Ik kom er met Ferrara niet op en krijg het TS-account niet in beeld. Ik zal ongetwijfeld iets fout doen, maar wat?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Joho, gelukt. Kwestie van Browser.
    Nu nog een stukje.

    Ferrara

    BeantwoordenVerwijderen