Sinds kort volg ik een internetsoap. Best bijzonder want er wordt vierentwintig uur per dag live uitgezonden en soms moet ik natuurlijk ook een beetje slapen.
Ik volg het verhaal van Olivier en Olivia, een jong ooievaarstel, symbool van de voortplanting, van de kindertjes. Samen wonen zij in “het verwende nest” dat gelegen is op de kerktoren van een klein dorpje, ongeveer tien kilometer hiervandaan. Op het randje van het nest is een webcam geplaatst, zodat ik nagenoeg 24/7 kan meegenieten met het stel.
Die Olivier is een handigerd. Van beroep is hij nestenwever. Zelfs met wat kersttakjes komt hij een heel eind. “Het verwende nest”, het nestje van Olivier en Olivia, is dan ook van alle gemakken voorzien, inclusief een laminaatvloertje en een luxe keuken met kookeiland.
De vrouw van Olivier, de lieflijke Olivia, kookt graag. Tenminste, wanneer ze niet hoeft te werken. Ze heeft een leuke baan als hoofd-kraamverpleegkundige binnen het plaatselijke kraamhotel. In de avonduren studeert ze voor verloskundige.
Ondanks de voorspoed buiten het nest, gaat het nu, na vierendertig afleveringen, niet zo goed met Olivier en Olivia. Het stel beleeft een crisis. Beiden willen graag ooievaarskindertjes krijgen. Helaas gaat dat niet zomaar. Na wat onderzoeken is gebleken, dat Olivier op zwart zaad zit en dat de eieren van Olivia zijn verschrompeld. Een slecht eierstokklimaat, een soort zure regen in de buik.
In aflevering vierenveertig opteerde het stel voor ooievaareiceldonatie. Daarvoor moesten ze helemaal naar Zuid-Afrika. Want daar doen ze niet moeilijk over het exporteren van nageslacht, zolang je dat maar te eten geeft en verder opvoedt. Na een medische keuring door de ballotagecommissie kwam het rond en werd er een donorcel besteld. Via internet, natuurlijk. Zo rond halverwege mei zou het ei, hun ei, gebracht worden. Per dag konden ze inloggen op www.ooievaartekoop.sudaf om na te gaan hoe het gesteld was met hun nesteling.
In aflevering tweeënvijftig werd “Het verwende nest” verbouwd. Er kwam een verdieping bovenop, een kraamkamer. Met een klein torentje, idem als die van de kerktoren. Olivia was apetrots op haar Olivier. ’s Avonds was ze druk aan het breien. Eiwarmertjes, voor de koude lentenachten. En ze naaide gordijntjes, Voor over het kleine ledikantje, dat olivier van wilgenhout in elkaar had getimmerd.
Aan hun droom kwam een abrupt einde, in aflevering zesenzestig. Halverwege de reis van de Zuid-Afrikaanse nakomeling, werd de koerier van de eiceldonatiedienst onwel en stortte neer. Het aanstaande nageslacht, amper een week oud, nam hij met zich mee de diepte in, ergens in de Atlantische Oceaan.
Inmiddels zitten we op aflevering vijfenzeventig van de soap. Olivia heeft inmiddels het bordje “Verwende nest” vervangen door “leeg nest”. Begrijpelijk. Met zijn allen leven wij vanuit de mensenwereld mee, via internet. Men zegt, dat er ergens nog een vage vriendin van Olivier rondloopt. Zwanger. Ik blijf het spul volgen. U ook?
http://www.beleefdelente.nl/vogel/ooievaar
Ik volg ze ook, maar jij hebt veel meer fantasie. ;o)
BeantwoordenVerwijderenIk volg Olivier en Olivia via jouw verhaal.
BeantwoordenVerwijderenLekker stel! Ik zou ze zo graag een kind gunnen.
Je wilt graag commentaar, komt ie.
Je bent niet standvastig in het benoemen van de naam van het nest. Je gebruikt kleine en hoofdletters door elkaar. Aan het eind laat je het woordje 'het' helemaal weg.
In de eerste alinea wordt al duidelijk dat Olivier en Olivia een setje zijn. Om Olivia verderop nog een keer op te voeren als de vrouw van is eigenlijk overbodig.
Als ik jou was liet ik vermeende zwangere gans achterwege. Olivier zat op zwart zaad schrijf je. Dan maakt ie ook weinig klaar bij een overspelige gans, denk ik.
Tip: Hou het dichterbij huis. Voer een koekkoek op. Die krijgen het altijd voor elkaar om een adoptienest te vinden.
Succes, ik blijf ze volgen en hoop op een gelukkige afloop.
Ferrara, dank! Hier kan ik mee verder ;-)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Odette