Scheiden

Iedereen, ook de bekende mens, heeft het recht om te scheiden, of om er met secretaresse, adjudant, persvoorlichter of kickbokser vandoor te gaan. Daar zul je mij niet over horen.
 Het gebeurt een op de drie gehuwde paren. Wij weten niets van de mysteries waarin de relaties van anderen gehuld zijn. Die van de Estelles of de Silvies zijn ook volstrekt irrelevant.  

Wij horen daar eigenlijk niet eens over ingelicht te worden of er een oordeel over te hebben.
Het is amusement en geeft sommigen hooguit een ongemakkelijk gevoel om te zien hoe hyena's als A.Verlinde er hun kaken inzetten. 

Maar als het onderwerp van opspraak een kandidaat is voor het burgemeesterschap van New York die afbeeldingen van zijn edele delen over de digitale snelweg strooit. Of als het gaat om de bekende feministe die haar ex minnaar stalkt. Dan wordt het lastiger. Dan gaat om mensen met pretenties en ambities in de maatschappelijke arena.
En als het nu de gekozen politicus is die zijn verknochtheid aan vrouw en kinderen als campagne materiaal inzet en niet lang daarna zijn scheiding aankondigt.

Mag ik daar dan iets van vinden? De mens is toch niet vanzelfsprekend identiek aan de functionaris en de privé omgeving is een onvervreemdbaar domein. 

Dat is zo, totdat je jezelf, zoals Diederik Samsom, ongevraagd moreel in de etalage hebt gezet. Voorbeeldig boterhammen gesmeerd, en een verhaal over je kwetsbare kind en haar welzijn binnen het gezin als bron benoemd van je motivatie om politiek te bedrijven. Je hebt jezelf als familyman geprofileerd met de bedoeling daar in verkiezingstijd stemmen mee te trekken.

En dan wordt zo'n bericht toch een beetje ranzig. 

Naar mijn idee moet de handel en wandel van een politiek leider zoveel mogelijk overeenkomen met zijn boodschap. Het publieke gezag dat hij uit wil stralen en zijn geloofwaardigheid zijn daar mede afhankelijk van. 

Ik sta, wat dat betreft nog steeds met een hand in de koektrommel  van de oude Drees.
In die van Diederik Samsom zit een deuk, die hoeft  zijn 'eerlijke verhaal' voorlopig aan mij niet meer te slijten.