Beschouwingen

Ik kan er niet meer naar kijken. Ik geloof het wel, het is circus voor de bühne. De belangrijke zaken zijn al onderhands geregeld. Dit is het ritueel voor de sufkop, de sukkel,die nog in democratie gelooft, middelman de belastingbetaler. Onze vertegenwoordigers zijn stijlloze testosterongranaten, machtswellustige hypocrieten, draaikonten en gladde fluimen. Of op z’n best dilettanten. Het genot walmt dwars door de deo en de keurige vermomming van hemd, das en pak. Je bent erbij, je speelt het spel. Baardje erop-media exposure- baardje eraf idem dito.Grossiers in hanengevechten, impertinenties, beledigingen, rauw gesnater, het handjeklap van de paardenmarkt. Machiavelli in de polder. Fellini op de derde dinsdag.En het land gaat in gekrakeel en mannetjesmakerij ten onder.

Natuurlijk weet de Alfaman allang dat hij tegemoet gaat komen, maar nu nog even de kaarten achter de hand, irritatie zaaien, schijn wekken, hoge borst voor de achterban, want wankelend gezag. Hoofd van een oude partij die geboren is op straat, uit strijd en compassie en nu verworden tot machtsinstituut op de vierkante Haagsche kilometer.Veroordeeld tot een danse macabre met de liberale vestigingsmanager van het Kruidvat. De charmante tweede hands autodealer – koop ‘m nou maar- die alle voze praatjes uit zijn hoofd kan opzeggen. Ver weg van de voedselbank en de prachtwijk wervelen ze hun pirouettes tot achter de komma. Buitelen de prognoses van plus naar min naar later wordt het beter.
Het volk blijft achter onder een zware deken van ongeloof en afkeer
Terwijl de crisis tot in alle haarvaten van de samenleving doorsijpelt.Geen inspiratie, geen visie, geen beleid. Jeugd, investeren, innovatie, ruimte scheppen.Het is de toekomst die aan de poorten rammelt.
Maar het gezelschap nachtwakers gaat morgen wel eens kijken en slentert kibbelend het schilderij van Anton Pieck binnen.