Zwetend sta ik voor de koelvakken met gesneden groenten en dergelijke van de Zaanse grootgrutterij. In mijn hoofd ontstaat kortsluiting en lichte paniek want ik kan de goede sla niet vinden. De ogen lezen niet. Drentelend blijven wij steken, mijn hand en ik. De blik vertroebeld. Maandag sla-dag. Bij mams.
Wat? Welke? Waar? Hollandse of Italiaanse? Met of zonder saus? Geen of veel kaas? Vanuit
het niets en alles tegelijk beweegt mijn hand zich plots mechanisch naar links
en een plank in het koelvak lager. Richting Italiaanse.
“Dank je, mam,” mompel ik.
Echt een Odet!
BeantwoordenVerwijderenMooi!