De moestuin 3

Het zijn meest oudere echtparen met hetzelfde regenjack, een Goede Doelen glimlach en zo’n klein wit ADHD keffertje dat onbeheerst voor ze uitholt..Als ze mijn tuintje passeren en me al wiedend in de weer zien, zetten ze meteen hun beste ecologische beentje voor:
‘Ja, u noemt het nou het wel onkruid, maar het zijn ook maar gewoon plantjes hoor,met een eigen functie in de natuur...’
Gewoon plántjes.. De eerstvolgende wijsneus die vanaf het ruiterpad zijn milieuvriendelijke prietpraat over mij uitstrooit krijgt een kluit zeeklei naar zijn hoofd. Onkruid is het, groene smurrie en mijn missie luidt : ‘Distroy’!. De oorlog die een maand geleden met kleine schermutselingen een aanvang nam is nu, midden mei, in volle hevigheid losgebarsten. Het foute groen explodeert en groeit drie keer zo snel als mijn zorgvuldig opgekweekte groentetjes. Brandnetel, paardebloem, dovenetel, braam, slingerprut, berrie berrie of hoe het zooitje ongeregeld ook mag heten, ik heb mijn kont nog niet gekeerd of het heeft alweer gewoekerd, gebloeid en kleintjes gebaard. Groenpubers zijn het, met lak aan de gevestigde orde van pluksla, lente ui en snijbiet. Ze pesten de prinsessenboontjes, attaqueren mijn andijvie en terroriseren de jonge worteltjes.. Als tuincoach schoffel ik me een hernia om het tuig in het gareel te houden.
Ik had me ook gewoon bij de makkelijke moestuin bakken moeten houden, overzichtelijk en onderhoudsvriendelijk.
Maar ja, teveel gezaaid, niks weg kunnen gooien en dus een extra akkertje gespit.
Rijtje van dit, rijtje van dat. En daar komen nu ‘s nachts de slakken snacken.
‘Wat wil jij Harrie..eikenblad of rucola..en moeder nog een spruitkooltje’?
Tegen de ochtend vertrekken ze al boerend weet ik waar naartoe en is er buiten de slijmsporen
niemand meer te ontdekken die ik de nek om kan draaien.
En binnenkort worden de aardbeien rijp, daar moeten netten overheen tegen die schattige meesjes, daarna verwachten we de aankomst van wortel -en preivlieg, de bladluisbrigade is ook al onderweg en ‘as we speak’ worden mijn jonge broccolietjes in de koudste lente sinds 1958 aan gort gehageld.

Maar gisteren hebben we de eerste krop sla uit eigen tuin gegeten.
En..? Gewéldig..in één woord!