Deze kleertjes breide ik zelf. Luiertruitjes etc. zoals mijn moeder die gebruikte voor haar kinderen. Dus zo'n 70 jaar geleden. Het is allemaal heel fijne katoen. Gebreid met pen 2.
Dit pak heeft mijn zusje gebreid voor mijn oudste kind!
Wat "fijn" breiwerk, vele malen mooier en beter dan het brocantespul. Zolang het van katoen is en niet kriebelt mag je van mij alles breien wat je wil. Ik ben nooit verder gekomen dan de grondbeginselen en die heb ik mijn kleindochter inmiddels bijgebracht. Ik vrees, dat het ook bij haar, daarbij blijft. We kunnen je binnenkort in De Herberg dus met breinaalden aantreffen.
ik ken die emotie zo goed, met elke steek geef je liefde mee ( je droomt je naar het kind)maar ...bij de ouders van mijn kleinkinderen verdwenen de door mij bewaarde en gemaakte kleertjes in de verkeerde ( hete) gezinswas. want liefdevolle handwasjes gebeuren niet meer.
@reflexxus wat erg, maar ja dat hoort ook bij het leven: niets is eeuwig! Ik heb nog een verhaaltje wat ik schreef in die tijd, zal het tzt met die kleertjes op mijn blog zetten. Zag trouwens op marktplaats een zo'n truitje en daar boden ze € 27,- voor! Maar ja kan het niet over mijn hart verkrijgen om al die emoties in te wisselen voor keihard geld!
emoties zijn niet lang te dragen, zo "draag" ik een aantal kleertjes van mijn oudste ( zij is met 8 maanden aan wiegendood overleden)met me mee. toch deed het goed de daarop 3 volgende baby's ook weer die kleertjes aan te geven. maar wat er nu verder mee. en zo zit ik in deze levensfase ( nu het jongste kleinkind alweer 2,5 is geworden) mij te verlossen van die emotionele kleine lieve lasten aan allerlei aan klein-kinderspul. Sagita, ik wens je een heerlijke tijd, zo nieuw en warm!
Liggend in tuinstoel in de Herbergtuin heb ik de grootste lol wat hier nu over en weer gaat. Sagita, je kleinzoon in wording brengt heel wat in beweging, oh je wat zeg ik nu. Gevolg van de rose waarschijnlijk.
De hele middag in de tuin van de Herberg aan het Uddelermeer gelegen. Pinksteren 1979! Bijna niet te behappen laat staan verwerken! Geen mannen met papierprikkers gezien. Waar lag jij Ferrara? Ik heb je niet gezien. Weet je zeker dat je niet op de snelweg zat?
Ha, eindelijk weer eens het Uddelermeer. Maak je dat verhaal nog af, met dat schattige blonde jongetje op zijn fiets? Voor ik hier neerstreek was het enige asfalt dat ik had gezien een prachtig fietspad in de polder, zo mooi verstopt tussen grasland en slootjes dat je het asfalt amper zag. Veel voorraad geplukt voor de bloemenpers en daarna een roseetje gepakt.
Ferrara ja dat is wel de bedoeling, maar het is echt een opgaaf! Dat schattige blonde jongetje is trouwens een foto van mijn jongste zoon. Ook een schatje!
Wat "fijn" breiwerk, vele malen mooier en beter dan het brocantespul.
BeantwoordenVerwijderenZolang het van katoen is en niet kriebelt mag je van mij alles breien wat je wil.
Ik ben nooit verder gekomen dan de grondbeginselen en die heb ik mijn kleindochter inmiddels bijgebracht. Ik vrees, dat het ook bij haar, daarbij blijft.
We kunnen je binnenkort in De Herberg dus met breinaalden aantreffen.
ach, mijn moeder had ook 1 zo'n vestje voor mij bewaard. Harmke heeft het nog aangehad.
BeantwoordenVerwijderen@Ferrara ja vast wel! Iets speciaal voor dit kindje gemaakt - steek na steek - als een soort van liefdevol welkom.
BeantwoordenVerwijderen@Hella je kent de emotie!
ik ken die emotie zo goed, met elke steek geef je liefde mee ( je droomt je naar het kind)maar ...bij de ouders van mijn kleinkinderen verdwenen de door mij bewaarde en gemaakte kleertjes in de verkeerde ( hete) gezinswas. want liefdevolle handwasjes gebeuren niet meer.
BeantwoordenVerwijderen@reflexxus wat erg, maar ja dat hoort ook bij het leven: niets is eeuwig! Ik heb nog een verhaaltje wat ik schreef in die tijd, zal het tzt met die kleertjes op mijn blog zetten.
BeantwoordenVerwijderenZag trouwens op marktplaats een zo'n truitje en daar boden ze € 27,- voor! Maar ja kan het niet over mijn hart verkrijgen om al die emoties in te wisselen voor keihard geld!
emoties zijn niet lang te dragen, zo "draag" ik een aantal kleertjes van mijn oudste ( zij is met 8 maanden aan wiegendood overleden)met me mee. toch deed het goed de daarop 3 volgende baby's ook weer die kleertjes aan te geven. maar wat er nu verder mee.
BeantwoordenVerwijderenen zo zit ik in deze levensfase ( nu het jongste kleinkind alweer 2,5 is geworden) mij te verlossen van die emotionele kleine lieve lasten aan allerlei aan klein-kinderspul.
Sagita, ik wens je een heerlijke tijd, zo nieuw en warm!
@reflexxus jij hebt toch ook heel veel meegemaakt!
BeantwoordenVerwijderenKus!
@reflexxus "kleine lieve lasten" neem ik mee naar de schrijfveren van 2013
BeantwoordenVerwijderen"Met elke steek geef je liefde mee" zou ik anders ook een heel mooie schrijfveer vinden. Maarja, ik ben een man, dus wat weet ik ervan?
BeantwoordenVerwijderen@Adriaan, alles toch.
BeantwoordenVerwijderenWaar ben je anders vader voor geworden.
AHA, t zou al wat zijn als t waar zou zijn zoals de volksuitdrukking luidt:"" Met elk prikje geeft de man zijn liefde mee""
BeantwoordenVerwijderenMaar dat doe ik, reflexxus, dat doe ik. Echt.
BeantwoordenVerwijderenLiggend in tuinstoel in de Herbergtuin heb ik de grootste lol wat hier nu over en weer gaat.
BeantwoordenVerwijderenSagita, je kleinzoon in wording brengt heel wat in beweging, oh je wat zeg ik nu.
Gevolg van de rose waarschijnlijk.
De hele middag in de tuin van de Herberg aan het Uddelermeer gelegen. Pinksteren 1979! Bijna niet te behappen laat staan verwerken! Geen mannen met papierprikkers gezien. Waar lag jij Ferrara? Ik heb je niet gezien. Weet je zeker dat je niet op de snelweg zat?
BeantwoordenVerwijderenHa, eindelijk weer eens het Uddelermeer. Maak je dat verhaal nog af, met dat schattige blonde jongetje op zijn fiets?
BeantwoordenVerwijderenVoor ik hier neerstreek was het enige asfalt dat ik had gezien een prachtig fietspad in de polder, zo mooi verstopt tussen grasland en slootjes dat je het asfalt amper zag. Veel voorraad geplukt voor de bloemenpers en daarna een roseetje gepakt.
Ferrara ja dat is wel de bedoeling, maar het is echt een opgaaf! Dat schattige blonde jongetje is trouwens een foto van mijn jongste zoon. Ook een schatje!
BeantwoordenVerwijderen