zondag 7 oktober 2012

Baardje


Dat Peter R. de Vries er ook een heeft was een schok. Er schijnt nu echt geen man meer rond te lopen zonder een zorgvuldig gestileerd Beckhambaardje.
Begonnen bij randfiguren in kunst, popmuziek en reclame , daarna overgeslagen naar Pauw en Witteman, om nu kansloos te eindigen bij kantoorslaven en beursjongens.
In de avant garde en de mode ontwikkelt het weekendbaardje zich zelfs door naar 60ér jaren wildgroei. De baard is mainstream geworden.

En als achteraanloper heb ik er sinds een maand of twee ook een.
Toegegeven het staat een stuk vlotter dan de grijzende struik die ik tot voor kort op de bovenlip had hangen. Ik meen er zelfs een sterk signaal van individualiteit mee af te geven, hoewel ik lengte en vorm natuurlijk weer zorgvuldig van tv en glossies heb afgekeken. De stoppels wekken de prikkelende schijn van een avontuurlijk leven, alsof ik, zoals die man van Zwitserleven, net terug ben van een hike naar verborgen tempels op de Foetsjie eilanden, terwijl mijn avonturen me doorgaans niet verder brengen dan de Spar op ons winkelpleintje.

De bohemien in mij heeft lak aan conventies wil het baardje zeggen, terwijl ik hecht aan mijn glaasje wijn, het hoofdkussentje op de bank en de dagelijke warme maaltijd.
Artistiek, hoor ik de mensen denken als ik met mijn baardje langsloop, terwijl ik nog geen Ravensburger invulschilderij foutloos zou weten af te maken. Ruimdenkend dan, daar mag ik me graag op voor laten staan hoewel mijn tolerantie, zeker waar het springende sterren, boervrouwen en in het algemeen Yvon Jaspers betreft, sterk aan erosie onderhevig is.

Ruig en single fluistert het baardje, terwijl ik al ongerust door het huis heen en weer banjer als Mw. P langer van haar ommetje wegblijft dan was afgesproken..
Dus wat doe ik met dat baardje, ik speel iemand die ik niet ben erop vertrouwend dat de wereld door de vermomming gefopt wordt. Net als ooit dat oorringetje waar ik een lelijke ontsteking in mijn linkerlelletje van opliep.

De vraag rijst nu of ik na al dat geleef eigenlijk wel iets opgeschoten ben met het project Pasquali. Het antwoord daarop stel ik maar even uit, als u het niet erg vindt.
Eerst even mijn baard bijwerken.



5 opmerkingen:

  1. Of je met al dat geleef iets opgeschoten bent?
    Weten we niet, want je schrijft te leuk over je inzichten zwakheden en valkuilen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Doe maar meer van dit, dáár schieten wij wat mee op!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ruig en single: Boervrouwen in het algemeen trappen daar in. en dat zal op háár beurt de echtgenote stimuleren op tijd thuis te zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Project Pasquali. Ik kom niet meer bij. En Flex is natuurlijk weer meesterlijk in haar reactie.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. En het is goed geschreven óók. Ik zou er wel meer van op kunnen op zondagmiddag.

    BeantwoordenVerwijderen