Roeping

Toen ik veertien was werkte mijn oudere zus in de verpleging. Ze vertelde over een collega, laten we haar Ria noemen, die slecht lag in de groep. Ria werd door de andere meiden niet serieus genomen en er werd over haar geroddeld. Waarom, en wat er niet aan haar deugde, werd mij niet duidelijk, maar Ria was besmet.

Ria was verloofd en op een dag zei haar verloofde tegen haar: “Ik heb het gevoel dat God mij roept. Zou ik misschien dominee moeten worden?” Een week later verongelukte hij met zijn bromfiets. God had hem inderdaad geroepen. Ria bleef achter en ondanks haar treurige lot bleven haar collega’s haar als een paria behandelen.

Die zomer belandde ik in het ziekenhuis. Ook Ria werkte op de afdeling waar ik lag. Ik vond haar aardig en kon niet begrijpen wat haar collega’s tegen haar hadden. Na verloop van tijd moest ik een blaasonderzoek ondergaan. Dat gebeurde toen nog onder narcose en bovendien moest de schaamstreek van de patiënt van tevoren geschoren worden. Daags voor het onderzoek verscheen Ria aan mijn bed om zich van deze taak te kwijten. Ik werd ingezeept rondom mijn geslachtsdeel. De kwast en de zeep waren zacht, het water was aangenaam warm. Ik probeerde aan iets anders te denken maar kon niet voorkomen dat mijn geslachtsdeel langzaam begon te groeien. Precies op het moment dat Ria de laatste hand aan haar werk legde, bereikte mijn geslachtsdeel zijn volle lengte en wipte omhoog. Beiden negeerden wij deze gebeurtenis volkomen. Er was niets gebeurd dat bijzondere aandacht behoefde. Ria nam vriendelijk afscheid, ik bracht mijn kleding op orde en legde mijzelf te ruste, de handen bovenop het dek.