Zoals ik warm word
van een vloeiende gitaarsolo
me dwingend
naar mijn eigen instrument
De snaren onder mijn vingertoppen
te voelen spannen
de akkoorden vol en zwoel
tegen elkaar te vleien
Zoals me diep van binnen raakt
hoe Remco Campert
bedeesd en broos
maar vol
van oude ingehouden kracht
zijn verzen leest
en ik
mijn eigen woorden voel trappelen
om te worden losgelaten
Zoals mijn moed groeit
de sluis te openen
leeg te stromen
over een kale brokkelige
winterakker
( VPRO Vrije geluiden en Boeken 5 januari 2013 )
och ja, wat was dat prachtig, die Remco. Zijn columns zijn ook zo ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord Pas. ik vond het ook heel ontroerend!
BeantwoordenVerwijderen