Naar de mensen kijken

Coco de Meyere heeft zelfmoord gepleegd. Ik had nog nooit van haar gehoord, maar dat zegt, zoals u weet, helemaal niets over het belang dat zo iemand kan hebben gehad voor de Nederlandse samenleving. Inmiddels weet ik dat ze imagostyliste was en adviseuse van beroemde tv-persoonlijkheden, waaronder Linda de Mol zelf. Nieuwsgierig geworden zocht ik naar haar op het internet en belandde op haar website, die, zoals dat in dit verband enigszins ongelukkig heet, nog ''in de lucht is''.

''Wordt jouw identiteit bepaald door jouw succes of bepaalt jouw authenticiteit jouw succes?'' is de openingszin op de homepage. Het laatste is natuurlijk de wenselijke situatie en het eerste de valkuil die ons allen bedreigt en die wij moeilijk zonder mensen als Coco kunnen ontlopen. Het zou te gemakkelijk zijn om heel veel uit deze website te citeren dat nu, in het licht van haar zelfgekozen levenseinde, op zijn zachtst gezegd ongeloofwaardig klinkt. Waar het mij om gaat is dat je je soms afvraagt of er nog mensen zijn in onze samenleving die niet alleen maar bezig zijn met het beeld dat anderen van hen moeten krijgen, met presentatie, buitenkant en schone schijn. Ik voel mij soms een eenling, een buitenstaander als ik mij realiseer dat ik absoluut niet van plan ben om aan personal branding te gaan doen of mijn elevator pitch te gaan oefenen of een facebookpagina aan te gaan maken om mijzelf zichtbaar te maken onder het roepen van ''joehoe, hier ben ik!'' Je zou er soms bijna wanhopig van worden, je zou er soms bijna… Ja, je zou soms bijna dezelfde uitgang willen kiezen die Coco nu genomen heeft, maar dat klopt natuurlijk niet. Want waarom zou iemand die zo goed weet hoe het moet en hoe het hoort en die zoveel verstand heeft van authenticiteit en identiteit in een vlaag van wanhoop een eind aan haar leven maken? 

Ik voel geen enkele voldoening bij het levenseinde van Coco de Meyere, die ik tot vandaag niet kende, maar ik moet toch constateren dat haar expertise op het gebied van uiterlijkheden haar op een beslissend moment niet kon helpen om staande te blijven in een wereld die om uiterlijkheden draait. Eigenlijk stemt het droevig, dat het nu net is of er helemaal geen functionerende binnenkant meer was bij Coco. En dat ze nu, min of meer naakt, te kijk ligt voor al die mensen aan wie ze zo graag had willen uitleggen hoe je die afgang te allen tijde niet alleen dient te voorkomen, maar ook kunt voorkomen, als je maar hard genoeg je best doet en als je maar echt wilt.