Ieder jaar pak ik de oude pocket uit de kast en probeer op oudejaar de laatste bladzijde om te slaan.
Het is een beduimeld exemplaar uit de reeks 'Literaire Hoogtepunten', die in de bovenbouw van de Havo een verplichte aanschaf was.
Niet dan een van mijn zoons er destijds ook maar een letter in gelezen heeft.
Toen de tijd begon te dringen huurden ze de video van de film met o.a. Rijk de Gooyer en dat was blijkbaar genoeg om hun docent Nederlands op een dwaalspoor te zetten.
Omdat mijn hardcover ergens in een verhuizing gebleven is maak ik dus dankbaar gebruik van dit overblijfsel uit een zware middelbare schooltijd. Ik hoor de klassenleraar van een van hen tijdens de feestelijke bijeenkomst rond de diploma uitreiking nog zeggen dat hij de hele familie Pasquali feliciteerde met het behaalde Havo certificaat. Het leek me die middag onverstandig alsnog te protesteren tegen het magere zeventje dat ik kreeg voor het vrije werkstuk; 'Historie van de Jazz in Nederland', waarvoor Mw. P. de plaatjes een uur voor inleveren nog uit een van mijn standaardwerken geknipt had. Zo'n tijd geleden alweer.
Dus daarom steeds maar weer Reve. Het is de lange afdaling tot diep in december, het lage licht, de korte schemering. De reis naar binnen die half oktober met het vallen van het blad begonnen is.
De perfecte omlijsting voor het verhaal over Frits van Egters en zijn
worsteling met het leven vlak na WO 2.
Het slenteren langs natte grachten, bezoekjes aan vage vrienden op koude zolder etages, het gepook in de kachel, de haat liefde verhouding met zijn ouders en zijn broer, de benauwende dromen en de toen nog hermetisch gesloten kast.
Het zijn mijn eigen herinneringen die aan de pagina's kleven. Ik lees De Avonden als een doorkijkboek, een wand waartegen ik de dia's uit mijn leven op laat lichten.
De laatste zon prikt door scherp afgetekende takken, er hangt sneeuw in de lucht, maar er hoeft pas één schemerlampje aan.
' Wijntje?'
'Nou als jij ook neemt..'.
"Het was nog donker, toen in de vroege morgen van de tweeëntwintigste
december 1946 in onze stad, op de eerste verdieping van het huis Schilderskade 66, de held van deze geschiedenis Frits van Egters ontwaakte....."
inspirerend stukje! Een serie over herherlezen boeken ...
BeantwoordenVerwijderenHet wijntje is hoop ik bessen-appel? Ik heb jarenlang een ontvreemd exemplaar uit de schoolbibliotheek in de kast gehad. Uiteindelijk kreeg ik wroeging en heb het per post alsnog retour gestuurd. In deel I van de biografie over Reve van Nop Maas staat veel lezenswaardigs over De Avonden.
BeantwoordenVerwijderenWat hangt er toch in de lucht!? ik ben nl zelf aan t herlezen geslagen, en Reve komt ook aan de beurt, weet ik na het lezen van dit stukje
BeantwoordenVerwijderen(ik weet nog dat ik t na een les Nederlands kocht, en in cafe de Vlaamse Reus uit het papier haalde en meteen begon te lezen)
(Groningen, 1972)
Avonden: beklemmend, treurigmakend, maar herkenbaar beeld - met dat jazz stukje is ' daarna toch nog wel wat geworden - kun je van Reve niet zeggen , iv
BeantwoordenVerwijderen