Een spartaanse kerstavond. Eén kaars op tafel. Het houtvuur
brandt, maar verder is het vertrek onverwarmd. Een eenvoudige maaltijd. Maar
het hart vol dankbaarheid. Vanwege de zon die terugkeert. De schepping die
herademt. Het licht dat altijd overwint. Het brein niet beneveld door alcohol,
de stemming niet gedrukt door het vooruitzicht morgen alwéér zwaar te moeten
tafelen. In de late avond naar de kerk. Het kerstevangelie horen lezen alsof
het de eerste keer is en opgetogen terugkeren naar huis. Je vreugde niet
opkunnen. Alsof God in al je lichaamscellen wordt geboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten