Zó werkt dat!

Het volgende verhaal berust op een ware gebeurtenis. Een goede vriend van mij, die gelovig christen is, hoorde het uit de mond van de hoofdpersoon.

Een Nederlandse man emigreerde na de oorlog naar een Zuid-Amerikaans land. Er was geen vangnet en er waren geen sociale voorzieningen. Met hard werken wist hij het hoofd boven water te houden. Op een dag raakte hij zijn baan kwijt en vond geen nieuw werk meer. Toen hij door zijn geld heen was en op straat gezet dreigde te worden zwierf hij moedeloos door de grote stad waar hij woonde en passeerde de kathedraal. Hij was onkerkelijk opgevoed, wist niets van het christelijk geloof af en had geen idee wat er zich binnen in zo’n gebouw afspeelde. Er waren mensen die in een God geloofden en die bezochten een dergelijk gebouw: zo ver reikte zijn kennis ongeveer.

Plotseling voelde hij een innerlijke drang om het gebouw binnen te gaan en God om hulp te vragen. Hij aarzelde. Hij was nog nooit in een kerk geweest. Zou hij niet uit de toon vallen en worden weggestuurd? Aan de andere kant, wat had hij te verliezen? Nog even en hij zou zonder geld of werk dakloos over straat zwerven. Hij besloot het erop te wagen en betrad de kathedraal. Binnen liep hij enige tijd rond en toen het hem duidelijk werd dat niemand hem wegstuurde, nam hij plaats op één der banken. “God”, zei hij in gedachten, “ik ben nog nooit in een kerk geweest, maar ik heb dringend een baan nodig.” Plotseling hoorde hij een stem die zei: “Als je zo dadelijk buiten komt, sla dan linksaf, neem de derde straat rechts en bel halverwege de straat aan op nummer 47. Daar zul je een nieuwe baan vinden.”

De man was perplex en verliet de kathedraal vol twijfel en verbazing. Hij volgde de route die de stem hem had gezegd en ja, halverwege de bewuste straat bevond zich nummer 47. De man belde aan, zei dat hij werk zocht en werd tot zijn stomme verbazing aangenomen. Hij ging nog één keer terug naar de kathedraal om God te bedanken en Hem te zeggen dat hij verder geen interesse had. Hij was daarna geen dag meer zonder werk en toen hij oud geworden was keerde hij naar Nederland terug en zocht contact met actieve, evangelische christenen om, na al die jaren, toch eens uit te zoeken wat hem destijds eigenlijk was overkomen. Tegen mijn vriend zei hij: “Op dat moment dacht ik alleen maar: O, dus zó werkt dat in een kerk. Je loopt naar binnen, je stelt een vraag en dan krijg je gewoon antwoord!”

Over Het Gebed

Billy Preston: That's the way God planned it.