Ik leef in de verkeerde tijd en ik kijk naar de verkeerde programma's.
Vanavond in De Wereld draait door, Joost Zwagerman wordt door een gretige van Nieuwkerk afgekloven over zijn depressieve periode die wonder boven wonder toch weer een leuk boekje over Kunst heeft opgeleverd en dat vlak voor de feestdagen , wat een toeval.
Het larmoyante uitventen van je gevoelstoestand is schering en inslag
in de media en kan rekenen op empathische dapperheidsbijval.
Geweldig dat je dit doet,durft, wil, kan, respect..!
Het binnenste van Joost moest naar buiten en dat kon je aan de kwijlende hoofdtafelheer en zijn likkebaardende bijvrouw wel overlaten. Voorzichtig maar eenmaal vastgeklauwd niet meer van plan om los te laten.
Hoezo depressief, Joost?
Depressief, nou niet zomaar, wat dacht je meneertje het is een wonder dat de beroemde literator nog onder ons is. Als een groot schrijver depressief is dan hoort daar een grote D op en zullen we weten dat de hele psychiatrische goegemeente zich op de complexiteit van de casus Z heeft stukgebeten. Eerst in de vorm van een twee pagina groot artikel in de krant passend bij het enorme ego en als klapstuk, na een teasertje in een van de vorige afleveringen, de nationale bekentenis bij het VARA filiaal van Bol.com.
Suïcidale vader, stervende kennissen, een afgebladerd huwelijk en dan toch kunnen genieten van de enige schoonheid die er nog toe deed; Vermeer.
Geen woord over zijn kinderen als reason to survive, maar schilderijen hielden hem op de been. Een walgelijke publieke emo-exercitie die model staat voor de afgrond waarin ons publieke bestel inmiddels is beland. Geen enkel gevoel voor distantie, prudentie, privacy, geen notie meer van je eigen proporties. Als TV BN'er ben je larger dan life en niemand die ook maar op het idee komt om als antwoord op impertinente vragen te antwoorden dat men daar geen flikker mee te maken heeft.
Het is een parade van wansmaak en onvermogen, ons geserveerd in een keurig afgeronde sessie van 10 minuten, de schaamte voorbij, jammer genoeg.
Zo dat was Zwagerman, volgende week in de winkel, who's next?
Ik! I'm next.
BeantwoordenVerwijderenKrijg zo langzamerhand braakneigingen van al die BN-ers die maar boekjes schrijven. En de "jong-talenten", zoals de Trouwschrijvers, krijgen geen poot aan de grond bij de uitgeverijen.
Dus eerst maar beroemd worden, dan een boekje schrijven.
Leuk stukje, Papa P.
meneer Pasquali, u bent een dief. Van mijn hart, welteverstaan. Prachtig verwoord wat ik gister in een paar sputterende tweets trachtte te uiten.
BeantwoordenVerwijderenJa maak je maar boos. Pas. Ik kan er veel over schrijven, maar verwijs naat 'de wereld kijkt door'van Adriaan.
BeantwoordenVerwijderenIk begin langzamerhand in een gemoedstoestand te raken van: het zal wel en schilder mijn eigen Sagita's. Allemaal waterverf!
Ze houden elkaars broek op in omroepland. Goed stuk.
BeantwoordenVerwijderenHerinner me opeens weer dat Arthur Japin het een keer had over "boekloze schrijvers" die avond aan avond de televisieschermen vullen in allerlei praatprogramma's en die nu overal commentaar op mogen leveren omdat ze één keer een boek hebben geschreven of jaren geleden hun laatste boek hebben gepubliceerd, terwijl productieve schrijvers van serieus literair werk genegeerd worden. Hij noemde als voorbeeld o.a. Bart Chabot.
BeantwoordenVerwijderenEn het zijn ook nog eens telkens dezelfde gezichten, een soort zichzelf versterkend mechanisme..hoe vaker hoe bekender hoe vaker etc..
BeantwoordenVerwijderenIk schreef het ook bij Adriaan.
BeantwoordenVerwijderenIn pendeldienst Peter R, Mart Smeets, Prem, Jort.
Zag ik dat nou goed gisteravond heeft Claudia ook een praatprogramma en wie zat daar...Peter R.