Bespottelijk alleen

Bespottelijk. Hoe vaak heb ik mijn moeder dat woord niet horen gebruiken? Bespottelijk! Altijd met een ondertoon van ergernis, afwijzing en verontwaardiging in haar stem. Het was een familiewoord. Haar zusters gebruikten het net zo vaak. Bespottelijk! Ja, wat was er eigenlijk niet bespottelijk in hun ogen? Er deugde nogal veel niet aan heel veel anderen. Bespottelijk dat iemand dat voor zichzelf durft te vragen, dat iemand niet door heeft hoe dom hij is, dat ze denken dat wij niet begrijpen dat... Bespottelijk!

Het was niet alleen afkeuring en afwijzing die erin doorklonk. Uiteindelijk klonk er alleen maar angst in door. Angst om zelf een flater te slaan, angst om voor je recht op te komen, angst om afgewezen te worden, angst om alleen te staan. Bespottelijk eigenlijk. Want door die al die angst, afkeuring en afwijzing stonden ze ook echt alleen, zonder het zelf te beseffen. Bespottelijk alleen.