vrijdag 30 december 2011

Even mutsen 2

De middenstand heeft aan mij geen gemakkelijke. Welke poets men mij ook probeert te bakken, welke kleintje men mij door de neus probeert te boren, ik sla verwoestend terug.

Als royale inkoper en vriendelijke klant die zich kieskeurig en prijsbewust een eenzame weg door de supermarkt baant, heb ik de vermoeiende gewoonte ontwikkeld terúg te gaan,
Terúg om elk akkefietje op de bon, om elke ongerechtigheid in zak of pak, om alles dat riekt naar slechte waar en rekenfouten.
Wrakke sperzieboontjes..terúg, niet doorberekende bonussen, ook al kom ik er thuis pas achter, het doet me in verontwaardiging ontsteken.Terúg ermee. En hoe ze me ook trachten te kalmeren;
'Kom op Joh, er zit maar één brak bolletje knoflook in dat leuke roze netje, je hebt er nóg twee en het kost je ook nog eens twee liter benzine.
Niks mee te maken. Ik ga ermee terúg.! NU!
Met mijn beste op hoge poten gezicht haal ik het betreffende product uit de tas en leg het op de klanten counter, terwijl de zaterdaghulp bedeesd terugdeinst en om haar chef begint te piepen.

‘Mevrouw, ik heb dit vorige week.., en moet u nu eens kijken, proeven, horen. Neem de kurk van deze muffe port..ruikt u nou zelf..Ja, natuurlijk is de fles half leeg.. ik had mijn bezoek al ingeschonken en dan ga ik dat niet terug..Nee zeg, dan gaat de helft eroverheen. Alstublieft de bón,..en Ja, geld terúg.


Wat denken ze wel die voedseldealers, dat ze de kleine klant, die loser met zijn volle karretje, dat ook nog eens aanloopt, maar wat in hun mik kunnen duwen. Het is mijn heroïsche strijd als kritische consument tegen de C1000 voudige verschrikking die Tineke Schouten heet. Tegen de opgeshopte frisheid van die PLUS meisjes met hun tot suïcide aanzettende vrolijkheid en hun verplichte troetelallochtoon. Tegen de tenenkrommende oerburgerlijke middelmatigheid van de Harrie Stiekema's ( Mr. AH) van onze wereld.
Harrie, die zingt en rapt en dansjes doet en flauwe verhaaltjes voorleest aan nare kinderen en buiten met klanten staat te beppen. Harrie die uit efficiency overwegingen elke week wel weer een volledig schap naar een onontgonnen kant van de winkel verhuist zodat ik een Tom-Tom nodig heb om een simpel potje gembersaus te scoren.
Harrie die me direct na binnenkomst drie giga zakken bederfelijke wokgroenten aanbiedt voor de prijs van twee, terwijl ik er eigenlijk maar één nodig heb. Zodat ik bij aanvang van mijn helletocht al moet beslissen of ik dief van mijn eigen portemonnee ga worden. Wetend dat die twee extra zakken aan het eind van de week klikovoer worden, blijven ze toch tot aan de vleeswaren als ping pong ballen door mijn hoofd buitelen. Want het is wél voordeel..niewaar, toch?

En straks na oud en nieuw als ik blut ben gaan ze die hamsters weer op onze oerinstincten loslaten. Het is het jaarlijkse bombardement van mioezikalkaartjes, disneypoppetjes, eftelingetjes , poppenkastjes en voetbalplaatjes. Thuis hebben we een propvolle la met al die supermarktmeuk, die ik toch niet kon laten liggen. En waarom?
Omdat anders de volgende ermee vandoor zou zijn gegaan en omdat het grátis is!
GRATIS ! Ik haat mezelf erom. Ik durf u nauwelijks meer onder ogen te komen.
Hoe graag had ik die beweegbare Donald Duck niet met een hautaine blik en een erudiete snier bij de kassa laten liggen. Maar nee hoor, ik ram de zegels desnoods met spuug ter plekke op de spaarkaart.
Hij staat nu in mijn werkkamertje boven op een plank met wijd uitgespreide armen en verwelkomt me iedere morgen als ik de compu aan kom zetten. En ik zeg ‘Hallo Donald’ tegen hem en ik vind het LEUK! LEUK! LEUK!
'Komt u mee, meneer Pasquali, de gespreksgroep voor uw fobie is al begonnen hoor..'



















Een fluitje

Hij staat er. Mijn nieuwe aanwinst. Een knalrode waterkoker in de vorm van een fluitketel. Vorige week gescoord, in de Warmoesstraat. Terwijl ik haar bolle buik vul met koud water en het knopje omhaal, dwalen mijn gedachten af naar vroeger.

Mijn moeder had een fluitketel. Hip in 1979. Zo’n glimmend ding, met een rode knop om het tuitje te bedienen. Meer nog: met dat knopje kon je de ketel laten klepperen. Ik vond het geweldig, mijn moeder vond het wat minder. Die fluitketel floot overigens niet, hooguit wapperde het dopje wat. Het water was -vaak tegelijk met moeder- over de kook en het ding zat altijd vol met ketelsteen.

Nee, dan de fluitketel van oma. Die had een aluminium exemplaar, met een zwarte bakelieten handvat (au, heet!!) en een losse dop. Je moest altijd uitkijken met die dop. Wanneer dat ding te los zat, dan vloog ze met een straaltje gekookt water door de keuken. En zat het dopje te vast, dan kreeg je de ketel van zn lang zal ze leven niet meer uitgeschonken.
De fluittoon daarentegen maakte alle ongemak goed. Ze klonk prachtig en was door het hele huis te horen. Oma’s fluitketel was ook een verkapte wekker. Wanneer je de fluitketel hoorde wist je gelijk hoe laat het was. Koffietijd of theetijd. Vaste prik, er werd niet aan getornd.

Nu de laatste antieke stukken inclusief ikzelf zijn terugverhuisd naar ons nieuwe oude huis, staat ook oma’s theekastje weer binnen, inclusief het mimosaservies. Vandaag is een bijzondere dag, besluit ik. Voorzichtig open ik het deurtje en pak een kop en schotel van het plankje. Uiterst behoedzaam schuifel ik op kousenvoeten met mijn kostbare vracht over het verwarmde beton, waarna ik het antieke setje op de aanrecht plaats. Een zacht klikje geeft aan, dat mijn rode ketel klaar is met water koken.

Gips

De eerste gipsvlucht is alweer geland
'N handvol invalide landgenoten
Gevallen, uitgegleden of gestoten
Gespalkt, gezet of dik in het verband

Komt terug van wintersport en is verrukt
Eén afdaling in elk geval gelukt !

zondag 25 december 2011

Kersttoespraak

Geert is de Majesteit behoorlijk zat
Die linkse praatjes over eerlijk delen
Daar moet ze ons met Kerst niet mee vervelen
We hebben net champagne brunch gehad

Duurzaamheid, milieu, rechtvaardig zijn;
Daar vul je geen kalkoen mee, of konijn.


Geert Wilders heeft opnieuw honende kritiek op de Kersttoespraak
van Koningin Beatrix.

donderdag 22 december 2011

Gisterversjes

Kim

Een enkeling slechts die Zijn land verliet
Want schitterend de nucleaire dromen
Die de verheven Leidsman uit liet komen
Vergeet ook al die hongerdoden niet

Bedenker van de Hamburger, het wiel
Wij treuren,maar niet heus,om Kim Jung-il


                               ~~~~

André

Hij is nu in de ruimte onze Dree
Maar voor de russen hem konden lanceren
Moest hij in vol ornaat nog urineren
Want anders mocht hij niet met Soyoez mee

Ik dacht daar staat hij nou op z'n gemak
Maar hoe krijgt hij zijn ding weer in dat pak?

vrijdag 16 december 2011

Kerstborrelen..

Vandaag in de Telegraaf:

Bedrijfsborrel liederlijke boel..

AMSTERDAM - De bedrijfsborrel mag dan bedoeld zijn om de band met collega’s aan te halen, maar al te vaak loopt het uit op een drankgelag waar werknemers zich ernstig misdragen. Soms met ontslag tot gevolg.


Valt wel mee toch..?

                                                ----------

Locatie: Kantine 'Krimp Technical Assets'.


Natuurlijk weet ik hoeveel u van ons bedrijf houdt, mevrouw van Donselaar

Zeg toch Do..Do. Dorien , meneer Krimp we kennen elkaar nu toch al.., weet ik veel ..,'n hééle tijd..

Ja 'n hele tijd , maar wilt u nu even uw arm van mijn schouder halen, dank u..

En ik weet héus wel, Meneer Krimp, u bent natúúúrlijk mijn directeur, en 'n héele goeie..hoor, dat mag u best wel weten..

Dank u.

Maar u bent ook 'n mens hè.. 'n MENS en ik ben óók een méns..

We zijn allemáál mensen mevrouw van Donselaar en doet u voorzichtig met die fles wijn, als u ermee knoeit maakt dat lelijke vlekken..

En OMDAT u een mens bent, net als wij allemaal hier. állemaal mensen, zeg ik gewoon Theo, hè zeg ik Théo Krimp je mag dan zo af en toe een vréselijke botte húfter zijn,hè..

Niet doen mevrouw, niet aan me zitten..

Maar ónder die buitenkant bent jij een góed mens..dat wéét ik gewoon.

Mevrouw van Donselaar zou het niet verstandig zijn als u nu..

Want IK zeg altijd, áltijd.. óók als Mia Bo-..Bokkewagen van de- debiteuren jou weer eens 'n totaal in- incompetente zák noemt.. dan zeg IK altijd,

Zet u die fles maar even hier neer..

Dan zeg ik OK Mia maar het blijft wél een mens hè, snap je . Theo..dát zeg ik..

Ik snap het Mevrouw en het lijkt met het beste als we daar maandagochtend..

En de héle ex-..peditie mag dan zeggen

Even niet bij mij oor Mevrouw..

Dat ze je het liefst van-vandaag dan morgen met pre- p-pensioen zagen gaan ..

En ook niet leunen..

Maar voor mij mag je bl-blijven hoor Theo..nog jáááren,hoor je ?

Fijn, we spreken elkaar maandag mevrouw van Donselaar.
Ik ga nu éven verderop want ik zie dat collega de Beuker net in een blad met vuil glaswerk is gaan zitten..
En mevrouw Bokkewagen, HALLO! wilt u niet in de verlichting hangen daar kan zo'n armatuur niet tegen..



Allen in gezang uitbarstend: Zo ‘n goeie hebben wij nog niet gehad ( bis)..
En het bleef nog heel éven gezellig ..

donderdag 15 december 2011

Echt een avondje voor dagversjes..

Malaise


Ons land is in recessie afgegleden
En masse verliezen leraren hun baan
Ook 130 heeft weer afgedaan
Nu vallen zelfs de lampen naar beneden

Maar hiermee gaat dit kabinet het verst;
We krijgen dit jaar óók geen witte Kerst!

                          ~~~~



Tandsparantie


De tandarts weigert openheid te geven
Pas wanneer u uw mond ver open doet
En na de ingreep nog een beetje bloedt
Hoort u wat hij voor nota heeft geschreven

Nog duizelig denkt u na het consult;
Wie heeft er in die stoel nu wie gevuld?'


                             ~~~~~


Deeltje


Ik heb naar elk programma zitten kijken
Waar het op kalme toon werd uitgelegd
En ik ben heus de domste niet hoor, écht
Maar nu begint het daar wel op te lijken

Want iedereen keek blij vanwege Higgs
En ik snap er geen ene reet van, niks!

dinsdag 13 december 2011

Drone

Obama wil zijn Drone terug van Iran
Dat vliegtuig had er per abuis gevlogen
Dat heeft de CIA vandaag gelogen
En dus zegt Ayatollah; ‘Niks daarvan!’

Ik dacht ineens; ‘Waar is de tijd gebleven
dat buurman mij m’n bal niet terug wou geven.’


De Verenigde Staten hebben gevraagd om teruggave van een onbemand vliegtuig dat op Iraanse bodem is terechtgekomen.

maandag 12 december 2011

Flip

In Monster is een schildpad aangespoeld
Die illegaal ons land in wilde komen
Hij werd direct door Sea Life meegenomen
Voordat hij hier zomaar wat rondkrioelt

Ze mesten hem in Scheveningen vet
Daarna wordt Flip meteen weer uitgezet!


Op het strand van Monster is een aangespoeld schildpadje gevonden. Het beest is naar Sea Life in Scheveningen gebracht, waar na onderzoek bleek dat het om een uiterst zeldzaam Kemps schildpadje gaat. De schildpad, die Flip is genoemd, mag aansterken en wordt daarna teruggebracht naar de Golf van Mexico.

woensdag 7 december 2011

Gelezen: Bonita Avenue

Ik zie de TV uitzending nog voor me. De ontluistering in de ogen van de schrijver toen de AKO Literatuurrijs naar Marente de Moor ging. De troostende arm van zijn mevrouw die licht werd afgeweerd.
Bonita Avenue van Peter Buwalda, breed bewierookt in de recensies, op DWDD door o.a. Freek de Jonge als Internationale Roman geplugd, prijswinnaar in mindere categorieën, viel buiten de hoofdprijs.
Terecht..? Ja, na een week voorlezen is mijn conclusie een gedurfd, maar overschat boek.
De teloorgang van Siem Sigerius, die in de laatste hoofdstukken veel elementen van een zombiethriller meekrijgt is meer een verzameling knap uitgevoerde schrijfoefeningen dan een consistente roman.
De schrijver haalt in zijn debuut alles uit de kast en dat is stilistisch niet gering. Mooie haast dichterlijke vergelijkingen, lange, lange zinnen en rauwe plastische beschrijvingen van handelingen en situaties.
Als hij wat meer maat had weten te houden, was het allemaal beter verteerbaar geweest.
Onophoudelijk vliegen de flashbacks - ook in tussenzinnen- je om de oren.
In ieder hoofdstuk bevinden we ons in een andere tijd op een andere plaats met een andere medespeler in het drama.
Even opletten, zorgvuldig lezen, niks op tegen als op het eind maar duidelijk wordt hoe de puzzel in elkaar valt. En daar ontbreekt het aan. Het boek kent buiten de hoofdlijn, de neergang van de hoofdpersoon- allerlei verhaallijnen die niet worden afgemaakt.
Het boek staat bol van overbodige couleur locale en informatiestroompjes die niets toevoegen aan de mate waarin je als lezer binnen kan dringen in de innerlijke worstelingen van de hoofdpersoon.
Zoals ik zei, Bonita Avenu is een gespierde macho lappendeken, een roller coaster zoals zelden vertoond. Geld, intriges, bedrog, moord, geplaatst in een eigentijdse omgeving en plaats, Enschede, de vuurwerkramp.
Maar werden wij, mijn voorleesvrouw en ik, geroerd of tot nadenken aangespoord over de thema's van deze tijd en dit leven?
Gegriezeld hebben we wel, nooit zo beeldend getuige geweest van het doormidden hakken van een bevroren lijk.

De media deden mij weer naar de boekhandel rennen. Zo zie je maar..
Nu starten met Marente de Moor..met net zoveel blijde verwachting.

Planeet

De Kepler heeft nu een planeet ontdekt
Die als twee druppels water lijkt op aarde
Dat is toekomstig mogelijk van waarde
Hij wordt nu nog op leefbaarheid gecheckt

Waarna we binnenkort hopen te horen
Wanneer we er naar olie kunnen boren.



Ruimtetelescoop Kepler heeft op een afstand van 600 lichtjaar een planeet ontdekt waarop leven mogelijk is.

zaterdag 3 december 2011

Relklaas

In Canada wil men geen zwarte pieten
Daar is de hele intocht afgelast
Bij Pau!l is Bram als oude Klaas te gast
Die kon zo'n extraatje niet laten schieten

Zelfs Sint's verjaardag blijft niet ongeschonden
Maar de verdwenen pakjes zijn gevonden!


In Canada protesteert men tegen de 'racistische' Sinterklaasintocht.
Er zijn plotseling weer twee televisie Sinterklazen bij de publieke omroep.

vrijdag 2 december 2011

Betonballade

Stedelijk
waddengebied,
glansrijk
geschilderd
tot warm
glooiend
maanlandschap.

donderdag 1 december 2011

Sylvio 2

( mijn excuses aan de lezer, het leven is hard..)

Als ze mijn vallen scant, zegt de caissière;

'Ach meneer, waarom gunt u zo'n muisje geen warme winter.'
De klanten achter mij grinniken.
'Sylvio zit in de voorraadkast', verklaar ik mijn dieronvriendelijke actie.
'Nou en', hoor ik achter mij mompelen.

Ik besef dat er sinds de komst van Marianne Thieme en de oprichting van de Animal Cops- waarbij ik altijd de Comedy Capers voor me zie - een andere wind waait in het omgaan met onze medeschepselen. De zachte krachten. Maar ik heb winters meegemaakt in studentenhuizen waar 't achter het plafond en de muren oorverdovend ritselde en trippelde en hele families 's nachts bungyjumpten in de gordijnen van onze slaapkamer. Mijn trauma zegt: Verdelg, verdélg en zie niet om !

Ik heb twee typen vallen aangeschaft. De klassieke houten muizenval in Jumbo uitvoering en een moderne plastic variant in de vorm van een zwarte bek met scherpe tanden.
Van ieder twee. Het is een heel eind naar het dichtstbijzijnde dorp en ik neem geen enkel risico.
In de kast heb ik alle aan -en afvoerroutes met ducktape afgesneden, ook de kleinste opening waar de elektriciteitskabels onder het huis verdwijnen.
Dan snijd ik een klein stukje kaas, doop het in de pindakaas - voor de extra lekkere trek- en schuif het over een pinnetje op het voerplateautje.
Ik span de Jumbo, een akelig strakke veer waar een hendeltje overheen gaat dat in het gaatje van het kaasplankje gestoken wordt.
Een duivelse uitvinding, welke zieke geest heeft dit ontworpen. Als de muis één pootje op het plankje zet schiet de hendel los en klapt de veer omlaag. Dag Sylvio.
Voorzichtig loop ik met het geladen moordwerktuig naar de kast. Eén verkeerde beweging en ik speel nooit meer gitaar.
Voor ik de kastdeur open , moet op last van mevrouw Pasquali de slaapkamerdeur dicht. Hij zou maar eens ontsnappen en onder de dekens terechtkomen.
De eerste nacht slaap ik slaap licht, voorbereid op een klap die de stilte aan stukken scheurt, gevolgd door een laatste piepje. Bij het eerste ochtendlicht sluip ik uit bed en kier ik de kast open.

Val leeg, kaas weg. Die donderse muis heeft me te pakken. Een oeroud jachtinstinct ontwaakt. Dit vraagt om krasse maatregelen. Ik breng de tweede variant in stelling, die heeft een gevoeliger executie mechanisme, waarbij de geringste aanraking van het aas genoeg is om Sylvio te verschalken.
De gebruiksaanwijzing geeft ook nog wat nuttige informatie: 'Wanneer de muis gevangen is, druk de hendel naar beneden en verwijder de muis. De val kan meteen opnieuw gebruikt worden.'
Zonder tijdverlies kan ik dus verder met mijn tweede muis. Ik begin er ‘zin an’ te krijgen.
Als ik Mevrouw Pasquali de werking van deze nieuwe val demonstreer;
'Het is maar een klein muisje, dus die pootjes drukken maar heel licht op het aasbalkje, daarom deed de Jumbo niks', slaat haar stemming om.
'Ík vind het zielig', zegt ze.
'Wat nou als hij er met zijn pootje tussenkomt, dan moeten we ermee naar de dierenarts. Of als ie zich wel snel terugtrekt, maar niet snel genoeg en alleen met zijn snuitje...'
Ik zucht.
' Vrouwen, het is leuk spul maar je hebt er niets aan bij de jacht.'

(Naschrift: bij het ter perse gaan van deze aflevering is Sylvio niet meer onder ons. Mevrouw Pasquali verklaart zich vandaag in de rouw, noemt mij een nare bruut en is tot nader order niet meer tot communicatie bereid.)