maandag 31 december 2012

De Profeet


Op 26 september 2012 sprak de president van de Islamitische Republiek Iran, Mahmoud Ahmadinejad, de 67e zitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York toe. Hij zei daarbij onder meer het volgende:

"God Almachtig heeft ons een man van goedheid beloofd, een man die van mensen houdt en van absolute rechtvaardigheid, een man die een volmaakte mens is en Imam al-Mahdi genoemd wordt, een man die in gezelschap zal komen van Jezus Christus (Vrede zij met Hem) en de Rechtschapenen. Door het eigen potentieel van alle waardige mannen en vrouwen van alle landen te gebruiken… zal hij de mensheid naar de verwezenlijking van haar glorieuze en eeuwige idealen leiden.
De komst van de Ultieme Verlosser zal een nieuw begin betekenen, een hergeboorte en een verrijzenis. Het zal het begin van vrede, blijvende veiligheid en waarlijk leven zijn.
Zijn komst zal het einde van onderdrukking, immoraliteit, armoede en discriminatie zijn en het begin van rechtvaardigheid, liefde en medeleven.
Hij zal komen en onwetendheid, bijgeloof, vooroordeel doorbreken door de poorten van wetenschap en kennis te openen. Hij zal een wereld boordevol inzicht vestigen en de basis leggen voor de gezamenlijke, actieve en constructieve deelname van allen aan het beheer van de wereld.
Hij zal komen om de gehele mensheid de gave van goedheid, hoop en vrijheid, en waardigheid te schenken.
Hij zal komen opdat het mensdom het genoegen van het mens-zijn en het gezelschap van andere mensen zal ervaren.
Hij zal komen opdat de handen ineen geslagen zullen worden, harten met liefde vervuld worden en gedachten gezuiverd zullen worden om ten dienste te staan van de veiligheid, het welzijn en het geluk van iedereen.
Hij zal komen om alle kinderen van Adam, ongeacht hun huidskleur, na een lange geschiedenis van afgescheidenheid en verdeeldheid naar hun aangeboren oorsprong terug te leiden en hen met eeuwig geluk te verbinden.
De komst van de Ultieme Verlosser en van Jezus Christus en de Rechtschapenen zal de mensheid een eeuwigdurend stralende toekomst brengen, niet door geweld of oorlogvoering maar door het ontwaken van het denken en door de ontwikkeling van goedheid in iedereen. Hun komst zal nieuw leven blazen in het koude en bevroren lichaam van de wereld. Hij zal de mensheid zegenen met een lente die een einde maakt aan onze winter van onwetendheid, armoede en oorlog door de tijding van een seizoen van bloei.
Nu ruiken we de zoete geur en de gevoelvolle bries van de lente, een lente die pas begonnen is en niet aan een specifiek ras, etniciteit, natie of regio toebehoort, een lente die spoedig alle gebieden van Azië, Europa, Afrika en de VS zal bereiken."




zaterdag 29 december 2012

Het afscheid


We zijn geneigd bij afscheid aan iets verdrietigs te denken: een verlies, pijn, een blijvend gemis. Maar je kunt ook afscheid nemen van iets treurigs: het donker, een verslaving, onwetendheid, een ongelukkige relatie.  Wat heerlijk om het spiegelpaleis, het spookhuis, de doolhof zonder uitgang en het Hotel California achter je te laten. Om wakker te worden in het zonlicht en te weten wie je bent: een prinses, een vlinder, een kind van God, geboren voor het geluk.

Terwijl gisteren alles nog zo gewoon leek.



vrijdag 28 december 2012

Klaar..!



Het zit er weer op, de doos is binnen. Alweer de 5e bundeling op rij van de dagversjes. En het is elk jaar weer even leuk om bij wijze van nieuwjaarswens een boekje aan vrienden, bekenden en familie te sturen.
Het jaar in 100 en 1 gedichten.
Ik zie mezelf in 2008 nog voor de eerste keer een shabby copyshopje
binnengaan met een vaag idee voor een boekje. Niet te gelikt zoals bij zelf uitgeven.nl en andere firma's die je gouden bergen beloven , maar simpel en in een dag klaar.
Ik kreeg te maken met formaten en PDF conversies, met aanleveren
op cd rom of USB in Word A5.
De moed zonk me als digibeet in de schoenen.
Maar het lukte, er kwam zelfs een primitief omslagje  en na een week ploeteren was de eersteling klaar.
Inmiddels heeft mijn graphic design zoon de cover behandeld en
zend ik de tekst via internet naar de drukker die me een proefdruk stuurt en er binnen twee werkdagen het gewenste aantal uitramt.
Waarna ik de doos op kan halen en uit kan pakken. Het is alleen een heel gedoe met die pseudoos, hier ben ik dit en daar weer dat.
Voor de versjes werd het Pasquali.
Is het geen plaatje?
Weet je wat, ik hou ze allemaal zelf dit jaar..

donderdag 27 december 2012

Over de dood


Stel je een schoolbord voor, zo’n drieluik, niet uit een middeleeuwse kathedraal, maar uit een modern onderwijstempelcomplex. Een groot bord in het midden, twee half zo grote borden ernaast. Door het jaar heen is het drieluik gesloten, de twee kleine borden zijn om hun as geklapt en bedekken samen het middelste, grote bord. Af en toe schrijft iemand er iets op: een formule, een vervoeging, het huiswerk voor de volgende keer. Vroeg of laat wordt het geschrevene weer uitgeveegd. Op de laatste dag voor de kerstvakantie wordt het bord opengeklapt en nu blijkt dat iemand de moeite heeft genomen om de hele Top 2000 op het bord te schrijven: in minutieus kleine lettertjes. Verbazing alom, echt de hele lijst der lijsten staat erop, in sierlijk handschrift, bijna onleesbaar klein, een monnikenwerk moet het geweest zijn, het is een wonder. Niemand weet wie het gedaan heeft, de auteur meldt zich niet en de klas besluit dat dit nooit mag worden uitgeveegd, maar het hele jaar op het bord moet blijven staan, weliswaar achter gesloten luiken als straks de school weer begint en er zo nu en dan iets op het bord geschreven zal moeten worden, maar toch: het zal er zijn. Zoals in de middeleeuwse kathedraal het paradijs in het midden van het drieluik ook het grootste deel van het jaar aan het oog onttrokken werd en de gelovigen gedwongen waren tegen de zondeval of het laatste oordeel aan te kijken.

De school loopt leeg, het licht in de lokalen dooft, de verwarming gaat uit, de hekken sluiten. Kerstvakantie, jaarwisseling. Korte, donkere dagen. Ergens in die vakantie gebeurt het. Iemand, niemand weet wie, heeft het bord schoongeveegd. En niet een beetje, met de wisser, zodat hier en daar nog iets leesbaar is, maar radicaal, met de natte spons, tot letterlijk alles weg was en het bord weer als nieuw. Heeft een schoonmaker het gedaan? De conciërge? Een verbitterde leerkracht? Een balorige leerling? Niemand weet het, maar het wonder lijkt weg, voorgoed. Het nieuwe jaar begint met een schone lei.


Nr. 97: Amy Winehouse, Back to black.


woensdag 26 december 2012

Mouse Busters..


Al dagenlang worden mevrouw P. en ik uit de slaap gehouden door een
knaagorgie die zich boven onze hoofden afspeelt.
Het is de vloek van Sylvio, de veldmuis die we vorig jaar in onze voorraadkast verschalkt hebben. Of beter gezegd met een duivelse val de nek hebben gebroken. Het lijkt of tientallen familieleden besloten hebben ons deze winter letterlijk uit te komen wonen. Het trippelt, rent en raast boven ons hoofd. Men glijdt langs de wand achter ons hoofdkussen aan scherpe klauwtjes naar beneden en klimt vervolgens weer vrolijk omhoog.  Tanden boren zich in de dakspanten waar in onze verbeelding de flinters afvliegen, nagels scheuren isolatiedekens aan stukken en hoewel het
feest zich voorlopig nog achter de muren afspeelt wordt de nachtelijke stilte verscheurd en vrezen we ieder moment door de horde overvallen te 
worden. Waarna ooit onze kinderen het afgekloven gebeente van hun ouders..enfin ik heb de ongedierteverdelger gebeld en lig nu heel even op de bank...

Met gierende remmen komt de gele pick up truck in het grindpad voor ons huis tot stilstand. De vleugeldeuren glijden open, twee mannen in witte 
overalls springen naar buiten en graaien rugzakken, gereedschapskisten en een kooi uit de laadbak van de auto.
Als ze dichterbij komen zie ik pas hun kattenmaskers, levensecht met  felgroene ogen  en trillende snorharen.
U had gebeld, fluistert de voorste hees.
Ik knik bevestigend en wijs naar boven.

De mannen installeren een trapje en verwijderen een plafondplaat in de voorkamer. Een klimt met een zaklamp naar boven.
' Going in..Mi..'
' Voorzichtig Nous' , sist de man op de vloer. 
' Tsss' , klinkt het geruststellend en een duim met een wel erg lange nagel  wordt omhoog gestoken.
Het hoofd van de man verdwijnt in het gat en komt net zo snel weer tevoorschijn. Hij springt van de trap en trilt over zijn hele lichaam.
'Sssslecht..'
'Eh, hoe bedoelt u, slecht', vraag ik bedremmeld.
Er wordt echter geen acht op mij geslagen..
Zonder te aarzelen ritst zijn collega zijn overall open en onthult een strak zwart catsuit  bezaaid met tientallen kaasblokjes die met veilgheidsspelden op rug, borst en benen zijn bevestigd.
De ander heeft inmiddels een foudraal opengeritst waar hij een jachtgeweer met een brede dubbele loop uit trekt.
Vervolgens verwijdert hij het zeildoek van een kooi met vier zwarte katten.
'Cat gun..?', fluistert de ander ontsteld.
'Yessss..' Hij klapt het wapentuig open , grabbelt in de kooi naar een van de poezen en duwt het beest in de richting van de laadopening..

' Heb je al gekeken,? De stem van mevrouw P. helpt me uit de droom..
Ik heb de vallen van vorig jaar weer klaar staan in de voorraadkast.
Gevuld met jonge kaas, bestreken met een toefje Aldi 'Helaas' pindakaas met nootjes voor de echt lekkere trek. Succes verzekerd.
Als ik de kastdeur open zie ik in een oogopslag dat de vallen nog openstaan, ook de kaas is ongerept, alleen is bij alle 4 de pindakaas
geheel verdwenen. Weggelikt of afgeschraapt.
Een deken van kleine zwarte drolletjes lijkt me uit te lachen. 
Morgen komt er hulp..
Droomscenario ism jongste zoon, wachtend op de trein..

  



Over godsdienst


Wat lijkt het mij erg om Kerst op het zuidelijk halfrond te moeten vieren. De zomer barst los, de mussen vallen van het dak en dan aan de rand van het zwembad met je kerstmuts op barbecuen. Wie verzint er zoiets? Ach ja, de kerk natuurlijk. Op het noordelijk halfrond was het een prima idee: vier de geboorte van degene die zich het licht der wereld noemde tegelijk met de terugkeer van het zonlicht. Maar wat jammer dat de kerk zo van God los is dat ze Jezus groter maakte dan de kosmos, zodat nu alle gelovigen ten zuiden van de evenaar het lichtfeest moeten vieren op het moment dat ze daar het minste behoefte aan hebben.

Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd (Prediker 3:1). 


The Byrds Turn! Turn! Turn! nr. 1468.


maandag 24 december 2012

Over Genot


Een spartaanse kerstavond. Eén kaars op tafel. Het houtvuur brandt, maar verder is het vertrek onverwarmd. Een eenvoudige maaltijd. Maar het hart vol dankbaarheid. Vanwege de zon die terugkeert. De schepping die herademt. Het licht dat altijd overwint. Het brein niet beneveld door alcohol, de stemming niet gedrukt door het vooruitzicht morgen alwéér zwaar te moeten tafelen. In de late avond naar de kerk. Het kerstevangelie horen lezen alsof het de eerste keer is en opgetogen terugkeren naar huis. Je vreugde niet opkunnen. Alsof God in al je lichaamscellen wordt geboren.


zondag 23 december 2012

Zó werkt dat!


Het volgende verhaal berust op een ware gebeurtenis. Een goede vriend van mij, die gelovig christen is, hoorde het uit de mond van de hoofdpersoon.

Een Nederlandse man emigreerde na de oorlog naar een Zuid-Amerikaans land. Er was geen vangnet en er waren geen sociale voorzieningen. Met hard werken wist hij het hoofd boven water te houden. Op een dag raakte hij zijn baan kwijt en vond geen nieuw werk meer. Toen hij door zijn geld heen was en op straat gezet dreigde te worden zwierf hij moedeloos door de grote stad waar hij woonde en passeerde de kathedraal. Hij was onkerkelijk opgevoed, wist niets van het christelijk geloof af en had geen idee wat er zich binnen in zo’n gebouw afspeelde. Er waren mensen die in een God geloofden en die bezochten een dergelijk gebouw: zo ver reikte zijn kennis ongeveer.

Plotseling voelde hij een innerlijke drang om het gebouw binnen te gaan en God om hulp te vragen. Hij aarzelde. Hij was nog nooit in een kerk geweest. Zou hij niet uit de toon vallen en worden weggestuurd? Aan de andere kant, wat had hij te verliezen? Nog even en hij zou zonder geld of werk dakloos over straat zwerven. Hij besloot het erop te wagen en betrad de kathedraal. Binnen liep hij enige tijd rond en toen het hem duidelijk werd dat niemand hem wegstuurde, nam hij plaats op één der banken. “God”, zei hij in gedachten, “ik ben nog nooit in een kerk geweest, maar ik heb dringend een baan nodig.” Plotseling hoorde hij een stem die zei: “Als je zo dadelijk buiten komt, sla dan linksaf, neem de derde straat rechts en bel halverwege de straat aan op nummer 47. Daar zul je een nieuwe baan vinden.”

De man was perplex en verliet de kathedraal vol twijfel en verbazing. Hij volgde de route die de stem hem had gezegd en ja, halverwege de bewuste straat bevond zich nummer 47. De man belde aan, zei dat hij werk zocht en werd tot zijn stomme verbazing aangenomen. Hij ging nog één keer terug naar de kathedraal om God te bedanken en Hem te zeggen dat hij verder geen interesse had. Hij was daarna geen dag meer zonder werk en toen hij oud geworden was keerde hij naar Nederland terug en zocht contact met actieve, evangelische christenen om, na al die jaren, toch eens uit te zoeken wat hem destijds eigenlijk was overkomen. Tegen mijn vriend zei hij: “Op dat moment dacht ik alleen maar: O, dus zó werkt dat in een kerk. Je loopt naar binnen, je stelt een vraag en dan krijg je gewoon antwoord!”


Over Het Gebed
Billy Preston: That's the way God planned it.





Gijp..

Oh grenzeloze, hemeltergende stupiditeit, uw naam is Nederland.

Rene van der Gijp dat balkende stuk onbenul met die toffe jongens oogopslag is tv persoonlijkheid van het jaar geworden.
De habitué in hofstedelijke paaldansclubs, de nooit om een schuine bak verlegen  zittende co-auteur van een grote letterboek over zijn eigen armoedige schelmenstreken, die in een voetbalprogramma nog eens dunnetjes worden overgedaan. 
Dit is dus de staat van ons vaderland;
Algemene adoratie voor die houding van 'ik veeg overal mijn reet aan af', voor platvloersheid, voor het ordinair wegzetten van iedereen die je voor de voeten komt.
Voor eendimensionale grappen, de knieval voor het plebs, de op niets gebaseerde mannenjovialiteit en de agressie die daar vlak onder verborgen ligt.
Er wordt van gesmuld door de korte lontjes, de vuurwerkvaders en hun zonen. Gijp, het is hun eerste boek ooit, dat dan weer wel.
Gijp, de culturele bagage van de straat, zo bijdehand en hufterig zou iedereen wel willen zijn. We zijn een eind op weg.
Waar zijn die Maya's als je ze nodig hebt..

zaterdag 22 december 2012

Paus


Jammer voor dat goedlachse mediapatertje en onze immer raadselachtig
maar oh zo erudiet formulerende Antoine Bodart, maar na de laatste speech van Horrorpaus Benedictus mag de RKK van mij toch nog  weggesaneerd worden.
En wel direct. Toen ik de eerwaarde heren bij DWDD een pleidooi zag houden voor het behoud van zendtijd voor hun clubje, had ik er nog milde gedachten over. Maar nu niet meer. En ook al is er geen direct ideologisch verband tussen onze verlichte Kerkprovincie en het Vaticaan.
Weg ermee!
Zolang er  publiekelijk geen afstand genomen wordt van de herhaalde rabiate en schandalig onverdraagzame  uitspraken over homo's, lesbo's en transseksuelen is er geen plaats voor een omroep gelieerd aan de perversiteit die Rooms Katholicisme heet.
Dit soort haatzaaiend vuilnis gaat de wereld over, ook naar  landen die als zo'n moeite hebben met homo emancipatie. Ook naar Nigeria en andere Afrikaanse landen, waar onlangs nog wetten werden aangenomen waarin het strafrecht op homo's wordt losgelaten.
En daar ga je dan als  Hoofd van het aardse Christendom nog eens liefdeloos en hardvochtig overheen. Notabene in een Kerstspeech.
 Het is om uit je vel te springen van machteloze verontwaardiging. 
Het komt Nooit meer goed , zalige Kerst.

vrijdag 21 december 2012

Een nieuw tijdperk


Een handvol meeuwen stortte zich
vechtend en krijsend op afval
dat in het sterk vervuilde grachtenwater dreef
 “dat kan toch anders” wilde ik gaan denken maar
het denken stokte in mijn hoofd toen ik bedacht
dat ik misschien zojuist de zeer nabije toekomst
van de menselijke soort geschouwd had.

woensdag 19 december 2012

Pakket..

Werkgevers die van plan zijn dit jaar het kerstpakket te schrappen, moeten zich daarover nog maar eens achter de oren krabben. Sterker nog: het zou verstandig zijn snel iets te verzinnen en alsnog met iets te komen, hoe klein ook. Want geen kerstpakket is funest voor de motivatie van werknemers.


Dat merken ze ook bij Krimp Technical assets..

------



Mw. van Donselaar..! Mag ik van u de ordermap..

Ben even bezig, meneer Krimp..

De ordermap, mevrouw..NU!

Ja, ja..kom al..

.. Nou dat werd tijd, Waar was u zo druk mee als ik zo vrij mag zijn?

Mijn Kerstkaarten,

...?

Ja, ik was de laatste sterretjes aan het borduren, ik maak ieder jaar een eigen ontwerpje ziet u, een fotootje van Daan en Debbie en daaromheen doe ik ..
Kerstkaarten..onder werktijd?

Ja, het is niet anders, ik zit even in een dip wat het werk betreft, wij allemaal trouwens..

Allemaal..?

Ja,..de hele afdeling zit erdoorheen..

Maar het is crisis, Mevrouw van Donselaar we moeten allemaal vól aan de bak..

We hebben er geen zin meer in..meneer Krimp..sinds u het Kerstpakket geschrapt hebt..

Kerstpakket..?! Er moet bezuinigd worden, daar was iedereen het over eens..

In augustus ja, maar nu..met die donkere dagen..

De Beuker vond het zelfs verspilling en Mw. Bokkewagen was in het algemeen tegen dat gedoe vanwege het millieu en de zeehondjes..

Oh ja, heeft u Mia's Tweets gezien?

Haar Tweets?, nou liever niet ik vind het een nogal onsmakelijk idee om..

Twitter op Internet! Kijk hier..

Scrooge Krimp slaat toe, een schrale Kerst..?

Dat staat op de computer en dat kan iedereen lezen?

Natuurlijk, en Lies is net bezig haar Facebook bij te werken..

Mevrouw van Zwoel?

Hier..

' Van Kerstpakket geen glimp.. bij Krimp' en ben ik dat met die rare grijns en die scheve kerstmuts..tussen al die bedelende kinderen..Dat kan toch niet..

Nee inderdaad Meneer Krimp..dat kan niet en daarom stel ik voor..

Daarom stel IK voor dat u die rommel onmiddellijk verwijdert Mevrouw van Donselaar..en daarna wil ik de héle afdeling hier op mijn kamer..

Mooi, ..dus we krijgen..

Een heel bijzonder Kerstpakket, dat beloof ik u, állemaal in 1 doos mét kerstlint eromheen..op staande voet,.. ik zal jullie kerstpakketten..!



vrijdag 14 december 2012

Drenkeling


Een bultrug die na jaren in het water
ook wel eens wilde weten hoe het aan de wal is
moest ondervinden dat dit voor een walvis
te allen tijde eindigt met een kater.

De laatste reddingspoging is gedaan
een zandplaat werd het dier fataal
de afloop doet in niets meer denken aan een kerstverhaal
al schrijft de krant nog wel: Johannes is zijn naam.

woensdag 12 december 2012

Voorbereid


De Maya datum komt steeds dichterbij
Dan eindigt hier op aarde al het leven
Ik heb vandaag dus alles weggegeven
En met ons huis was iemand reuze blij

Mijn baas en de familie ook gebeld
En wat ik van ze vind gewoon verteld.

Op 21 december eindigt de Maya kalender.

maandag 10 december 2012

KERST..


Onderzoek leert dat opa's en oma's van mening zijn dat hun kleinkinderen  slechte tafelmanieren hebben.De schuldigen, zijn de ouders, die zouden hun kinderen te liberaal opvoeden.

Moeder Janine doet haar best...

'Gezellig hè jongens, kerst bij opa en oma..heerlijk, allemaal bij elkaar..
Kom je ook Sterre?
Wesley we zitten al aan tafel hoor..ja je mag straks weer met de x box
maar nu gaan we gezellig eten..Wes, NU..
IK had een kwartier geleden al gezegd , als je moet plassen Chantal, dan moet je dat eerde.. Fred neem jij haar even mee..
Omdat ik nu net ook eens keertje zit..mág het..?
Ja, eerst je soep Storm..nee dit is lekkere soep..oma's soep..

Met je lépel Wesley..niet schuin houden dat bord,.. ja hoor lekker alles over je nieuwe gilletje..wat zeg ik nou..
Nee Sterre, één soepstengel tegelijk en je wacht tot we allemaal de soep op hebben..Vrágen, je kan toch vragen, je hebt toch een Hollandse mond.. kijk nou hangt je servet er in..kan oma allemaal weer wassen..
Als opa zegt dat je rechtop moet zitten, dan gá je rechtop zitten Wesley wat hadden we nou afgesproken..
Fred.. zijn jullie klaar?..dat kán niet ze heeft vanmorgen al gepoept..!

Weg met dat beest Storm, wat had ik nou gezegd, Snuitje mag mee naar opa en oma.. maar in z'n hok..! Geen rat aan tafel..Kijk nou is oma heel erg geschrokken..

Hoezo lust jij geen frietjes, je bent anders gek op frietjes..dit zijn geen andere frietjes.. dit zijn gewoon frietjes, heeft oma zelf gemaakt..
proef nou maar eens..
Niet uitspugen Sterre, je mag niet spugen aan tafel..hoe vaak moet ik dat nou nog zeggen..
Nee Wesley, wijn is voor grote mensen,..van papa wel..haha die Wes..
geloof hem maar niet hoor ma..
Nou gauw gaan zitten Chantal,..goed laat die soep dan maar..
Ja Storm jullie moesten wel soep.. maar nu is de soep op..
Dat zijn garnaaltjes, inderdaad Sterre kleine beestje, nee die zijn niet zielig,  jullie wilden toch netjes met de grote mensen mee eten..
Nee dat is niet gatsie Chantal, nou geef maar hier eet mama het wel op..

Niet schoppen onder tafel Wes, en jij ook niet Storm..
Als Opa zegt niet schoppen dan schop je ook niet verdomme..
Zeg jij nou óók eens wat Fred, het zijn ook jouw kinderen hoor..

Dat zijn gewoon lange boontjes, jongens en er zit lekker een rolletje spek
omheen..ja papa snijdt het wel even voor je..
Als jij die spek niet lust Storm dan gooi je dat niet zomaar op oma's nieuwe kerstkleed..pakken en terug op je bord, op je bórd, zeg ik..

En nou ben ik het zat ,allemaal opgedonderd van tafel..jij ook .. anders
zwaait er wat..en er wordt niet gejankt met Kerstmis..
Doe maar een videootje..
Nee geen Transformers .. dat vindt Sterre eng..doe Sponge Bob maar
Wees jij nou asjeblieft de wijste Wesley..Laat mama nou eens rustig eten jongens..toe nou..!'

En het bleef nog lang onrustig in de huiskamer.. 

vrijdag 7 december 2012

Zwijgerman




Ik leef in de verkeerde tijd en ik kijk naar de verkeerde programma's.
Vanavond in De Wereld draait door, Joost Zwagerman wordt door een gretige van Nieuwkerk afgekloven over zijn depressieve periode die wonder boven wonder toch weer een leuk boekje over Kunst heeft opgeleverd en dat vlak voor de feestdagen , wat een toeval.
Het larmoyante uitventen van je gevoelstoestand is schering en inslag
 in de media en kan rekenen op empathische dapperheidsbijval.
Geweldig dat je dit doet,durft, wil, kan, respect..!
Het binnenste van Joost moest naar buiten en dat kon je aan de kwijlende hoofdtafelheer  en zijn likkebaardende bijvrouw wel overlaten. Voorzichtig maar eenmaal vastgeklauwd niet meer van plan om los te laten.
Hoezo depressief, Joost? 
Depressief, nou niet zomaar,  wat dacht je meneertje het is een wonder dat de beroemde literator nog onder ons is. Als een groot schrijver depressief is dan hoort daar een grote D op en zullen we weten dat de hele psychiatrische goegemeente zich op de complexiteit van de casus Z heeft stukgebeten. Eerst in  de vorm van een twee pagina groot artikel in de krant passend bij het enorme ego en als klapstuk, na een teasertje in een van de vorige afleveringen, de nationale bekentenis bij het VARA filiaal van Bol.com.
Suïcidale vader, stervende kennissen, een afgebladerd huwelijk en dan toch kunnen genieten van de enige schoonheid die er nog toe deed; Vermeer. 
Geen woord over zijn kinderen als reason to survive, maar schilderijen hielden hem op de been. Een walgelijke publieke emo-exercitie die model staat voor  de afgrond waarin ons publieke bestel inmiddels is beland. Geen enkel gevoel voor distantie, prudentie, privacy, geen notie meer van je eigen proporties. Als TV BN'er ben je larger dan life en niemand die ook maar op het idee komt om als antwoord op impertinente vragen te antwoorden dat men daar geen flikker mee te maken heeft.
Het is een parade van wansmaak en onvermogen, ons geserveerd in een keurig afgeronde sessie van 10 minuten, de schaamte voorbij, jammer genoeg.
Zo dat was Zwagerman, volgende week in de winkel, who's next?


donderdag 6 december 2012

Over eten en drinken

Schrijfveer over de top 2000


Zal ik dan ook maar een keer? Herman’s Hermits, No milk today.

Een heremiet, was dat geen kluizenaar?  

Vandaag niet, melkboer. Mevrouw ligt in het ziekenhuis. Wat zegt u? Ja, ze heeft wel iets van een kluizenaar. Ik hoop dat ze gauw weer aan de gin met jus kan. Die melk heeft geen haast. Dag melkboer.



En hier de tekst.

dinsdag 4 december 2012

Pontifex




De twitterende Paus heet Pontifex
Wat gaat straks de prelaat de wereld melden
De praatjes die hij ons al eens vertelde
Of staan we na de eerste tweet perplex

In plaats van social media infiltreren
Eerst die vermolmde kerk moderniseren


Paus Benedictus gaat per 12 december twitteren

maandag 3 december 2012

Avonden





Het is december en dus tijd voor Reve, de Avonden om precies te zijn.
Ieder jaar pak ik de oude pocket uit de kast en probeer op oudejaar de laatste bladzijde om te slaan.
Het is een beduimeld exemplaar uit de reeks 'Literaire Hoogtepunten', die in de bovenbouw van de Havo een verplichte aanschaf was. 
Niet dan een van mijn zoons er destijds ook maar een letter in gelezen heeft.
Toen de tijd begon te dringen huurden ze de video van de film met o.a. Rijk de Gooyer en dat was blijkbaar genoeg om hun docent Nederlands op een dwaalspoor te zetten.
Omdat mijn hardcover ergens in een verhuizing gebleven is maak ik dus dankbaar gebruik van dit overblijfsel uit een zware middelbare schooltijd. Ik hoor de klassenleraar van een van hen tijdens de feestelijke bijeenkomst rond de diploma uitreiking nog zeggen dat hij de hele familie Pasquali feliciteerde met het behaalde Havo certificaat. Het leek me  die middag onverstandig  alsnog te protesteren tegen het magere zeventje dat ik kreeg voor het vrije werkstuk; 'Historie van de Jazz in Nederland', waarvoor Mw. P. de plaatjes een uur voor inleveren nog uit een van mijn standaardwerken geknipt had. Zo'n tijd geleden alweer.

Dus daarom steeds maar weer Reve. Het is de lange afdaling tot diep in december, het lage licht, de korte schemering. De reis naar binnen die half oktober met het vallen van het blad begonnen is. 
De perfecte omlijsting voor het verhaal over Frits van Egters en zijn
worsteling met het leven vlak na WO 2.
Het slenteren langs natte grachten, bezoekjes aan vage vrienden op koude zolder etages, het gepook in de kachel, de haat liefde verhouding met zijn ouders en zijn broer, de benauwende dromen en de toen nog  hermetisch gesloten kast.
Het zijn mijn eigen herinneringen die aan de pagina's  kleven. Ik lees De Avonden als een doorkijkboek, een wand waartegen ik de dia's  uit mijn leven op laat lichten.

De laatste zon prikt door scherp afgetekende takken, er hangt sneeuw in de lucht, maar er hoeft pas één schemerlampje aan.
' Wijntje?' 
'Nou als jij ook neemt..'.

"Het was nog donker, toen in de vroege morgen van de tweeëntwintigste
december 1946 in onze stad, op de eerste verdieping van het huis Schilderskade 66, de held van deze geschiedenis Frits van Egters ontwaakte....."