dinsdag 31 juli 2012

Geturnd

Na afloop ben ik soepel opgeveerd
Om in rotatie van de bank te springen
Met hele schroef en nog wat van die dingen
Mijn amplitude was ook niet verkeerd

Alleen mijn afsprong had de foute hoek
Van twee tot drie kan men hier op bezoek.

vrijdag 27 juli 2012

Pover

Gesluierd schijnt zij naar benee
Naar verluidt nog voor een uur of twee
Het is ook wel weer mooi geweest
Zeven dagen zonnefeest
Vanavond is het over
Met een zomer van één week
is 't wel een beetje pover

Column


Een nieuwe columnist bij de Revu
De Neus gaat in dat blad een stukje schrijven
Hij geeft, zolang hij uit de nor kan blijven,
Zijn visie op de wereld anno-nu

Ik zou hem spellingsfoutjes maar vergeven
Als u tenminste prijs stelt op uw leven.

Willem Holleeder wordt vanaf september columnist van
de Nieuwe Revu

dinsdag 24 juli 2012

in de verkoop



het oude huis
staat klaar
opgetut als een
bejaarde dame
die bezoek verwacht
ze geurt
naar gisteren
het
laatst gezongen
lied
echoet na
achter het
verse stuckwerk
de vloer herinnert zich
de slepende tred
het zwijgen
de laatste zucht

Als straks de kijkers komen
rekt het oude huis zich uit
en spiegelt nieuwe dromen voor
geeft zich
schaamteloos
aan de hoogste bieder.






maandag 23 juli 2012

Paradijs



Er wordt geschat dat 17 biljoen
Gestald wordt in belastingparadijzen
Maar sluitend kunnen ze nog niet bewijzen
Naar wie ze 'foei' en 'schande' moeten doen

'Gelukkig', denk ik stilletjes dan maar
'Wat zeg ik nóu toch,.. nee geen commentaar'.

Een kleine elite van superrijken hield in 2011 17 biljoen
( 17.000 miljard) Euro verborgen voor de belasting.


zaterdag 21 juli 2012

Schrijfveer-senryu 21-07-2012: Vindingrijk

Het crisisalarm
waarschuwt: de banken zijn arm
maar ik vind ING rijk

Mars

Die mars tegen het weer heeft al succes
Nog voor er maar een meter is gelopen
Komt plots de zomer in het land geslopen
En maakt een eind aan onze natte stress

Maar na een paar zonovergoten weken
Gaan we alweer om fikse buien smeken.

Ondanks de eerste zonnige dagen sinds weken, gaat de geplande
protestmars tegen het weer zaterdag gewoon door.

vrijdag 20 juli 2012

Schrijfveerhaiku

het is altijd weer
de ijzige noordenwind
die mijn oog verblindt

Rotweer op!

wat is er
aan de hand
in ons
mooie Nederland?

vanochtend las ik
twee opvallende berichten
in de krant

morgen in Amsterdam
gaan we
een protestmars lopen
tegen het slechte weer

en nu maar hopen
dat het droog blijft
voor een keer

op de voorpagina
naast de colofon
staat met kleine letters

voor de komende dagen
droog
en kans op zon

donderdag 19 juli 2012

Op vakantie

Het is alweer bijna tijd voor mijn middagdutje.
Ik knap dagelijks zo'n uiltje, vooral nu de tour in het land is. Het is zalig wegdommelen op het nietszeggende gebabbel van de heren die dit evenement op tv verslaan. Zinloze weetjes, oudbakken ervaringen van 'toen we zelf nog op de fiets zaten', het  spierballen jargon van de wielerwereld, beelden van de Eglise St. Zus en muzo, de beklimming van de Mon Chou, de monotone grafstem van Michael Boogerd. Probleemloos dommel ik weg in de leegte van juli.  Een maand van niks trouwens, barstensvol verwachtingen van zomerzon, geluk, liefde en vrijheid. Niet zelden pootje gehaakt door filestress, relationele hobbels, broeierigheid  of herfstdepressies. Iedereen mag van mij hoor, streekmarktjes, braderietjes, brocantes, slenteren langs kraampjes  met dezelfde rommel als thuis. Samen met nog honderd andere korte afritsbroeken van Wehkamp, t shirts met geinige opdruk. uitpuilende  wielerbroekjes en Crocs in foute kleuren. 
Eruit zijn,iets anders zien, er weer tegen kunnen, geloven in het misverstand dat 'op vakantie' heet en waarvan de heilzame werking al op de eerste werkdag vervlogen is. Inmiddels leer ik dat de legendarische Antoine Paturain in 1927 met drie reservefietsen op zijn schouders 
de Côte D'or beklom en na de afdaling met een voorsprong van anderhalve dag op een terrasje in de vallei twee borden warme pens naar binnen werkte voor hij met de dochter van de waard achterop zijn bagagedrager de finishlijn passeerde. 

Tijd om naar de wolken te staren, of het dansen van de bomen, de druppels die elkaar op de ramen achterna zitten, weg deinen op de golven van onbetekende gedachten. Of tijd om zomaar wat voor je uit te schrijven, zoals nu.  En dan liefst in een bekende omgeving. De thuisblijver heeft gelijk, denk ik, op de bank met een boek op mijn buik met ogen die langzaam maar onweerstaanbaar luiken en een geest die op reis gaat naar het raadselachtige en opwindende dromenland.
Niet dat je daar iets van meeneemt, de beelden verdampen net zo snel als dat je er achteraan holt, maar je hoeft er tenminste geen dagen voor in een afgeladen middenklasser te zzzzzzzz......

maandag 16 juli 2012

Moment

er is een spinnetje 
dat
elke nacht
achter de senseo
een niet door licht te vangen
ragfijn kleverig
webje spint

van een spotje 
langs het waterreservoir
naar het keukenkastje
loopt het
elke ochtend haal ik er
gedachtenloos
een vochtig keukendoekje langs

Vandaag niet 
omdat het
me ontroerde
en ik
een moment
de overeenkomst zag
met mijn bestaan
het universum
en nog andere
diepe dingen
die alweer
weggewaaid zijn.

zondag 15 juli 2012

Sla

Ons land moet nodig eens in therapie
De Tour en het EK gingen verloren
De zomer is zo kil als nooit tevoren
Nu ook nog kaalslag in de poëzie

Mijn jonge sla hangt slapjes naar beneden
Vandaag is Rutger Kopland overleden

Na Gerrit Komrij is nu ook dichter Rutger Kopland overleden.
Zijn bekendste gedicht is 'Jonge Sla'.

zaterdag 14 juli 2012

Platgetreden paden

Van het concert van Windows
mis ik nog het program.


Na een middag wandelen op de verschillende wandelpaden van Dell, Windows en sturingsprogramma's ben ik het spoor bijster.

Attractiepark

Op zoek naar de Achtbaan
in pretpark "Het Leven"
liep hij eindeloos rondjes
door het Depressiebos.

Schrijfveer over "platgetreden paden".

Rens

Nu heb ik met samen spelen toch al geen beste ervaringen.
Een paar weken geleden kwam onze oude kampeerbuurman Rens vergezeld van keyboard, microfoon, verlengsnoeren en mengpaneel  vanuit zijn etagewoning in Amsterdam naar onze haciënda gereden omdat we ooit vaag  een keer hadden afgesproken samen eens wat te spelen. Onaangekondigd, want spontaniteit schijnt in de muziek een basisvoorwaarde te zijn.

 Ik denk dan onmiddellijk aan de tijd dat mevrouw pasquali en ik toen we nog hippies waren in ons studentenhuis middenin de nacht werden bezocht door  verre kennissen die op de vleugels van gele Libanon met een enorme Indiase sitar,tabla's en gitaar vrije improvisaties op de muziek van Ravi Shankar ten beste kwamen geven.  Dit tot groot ongenoegen van huisgenoten in de wat exactere studierichtingen die 's morgens op een belachelijk uur tentamens of andere burgerlijke verplichtingen hadden.

Rens heeft voor deze gelegenheid extra geoefend, zegt hij, als we de spullen in onze kleine woonkamer hebben gesjouwd. 
Maar eerst koffie, dan aansluiten en soundchecken. Hij ploft wat ingekakt op de bank. Het was een enorme onderneming om zijn instrument, een van de oerversies van het keyboard, 1 meter vijftig bij loeizwaar, drie trappen naar beneden te tillen en vervolgens nog eens twee straten verder naar zijn parkeerplaats te vervoeren.
Voor een man van zijn leeftijd een hele prestatie die onze muzikale samenwerking vooraf al onder grote druk zet. Want Rens heeft plannen, optreden op een zonnige middag op het terras bij de buitenbar, een dansavond begeleiden en wie weet ooit op toernee.p

Ik probeer zijn verwachtingen te temperen met wat relativerende grappen over kaartverkoop en Buma rechten, maar de onderliggende terughoudendheid ontgaat hem, druk als hij is met het aansluiten van pluggen en snoeren. Het onttrekken van de eerste geluiden aan zijn apparatuur neemt de volgende anderhalf uur in beslag waarin Rens wanhopig mompelend de ene ingang na de andere beplugd, mij verzekerend dat alles het bij hem thuis nog feilloos deed. Dan volgt het afstemmen van de sound van mijn gitaar op zijn toetsen.
Hoewel het aantal toonsoorten op zo'n keyboard in de honderden schijnt te lopen lukt het Rens maar niet om één accooord te vinden dat in de buurt komt van de noten die ik geduldig  in een eindeloze herhaling aansla.
' Het klinkt al heel professioneel'  roept mw P. vilein vanuit de  slaapkamer waar zij zich met haar laptop heeft teruggetrokken.
'Ik ben nú al fan!'
Het volgende half uur gaat op aan kleinigheden als toetsen te hard, gitaar te zacht of andersom, bijstellen, rondzingen van de versterker, knarsen en  piepen van de microfoon waarin Rens  op oorlogssterkte als een omroeper ons concert aankondigt;
' Dames en Heren, thans volgt een optreden van het duo..'
' Niet lullen Rens, spelen',  roep ik.

' We moeten meer oefenen, want jij speelt toch andere dingen dan ik', concludeert Rens na het gezamenlijk verwoesten van de Amsterdamse Grachten en the Elefant song.
Hij toucheert zijn toetsen met zo'n nietsontziend enthousiasme dat ik een glanzende solo carriere meer voor hem zie weggelegd.
Bovendien gaat hij zo op in zijn spel dat hij het niet kan laten de tekst van elk lied hardop mee te zingen net op het moment dat ik voorzichtig  een passende begeleiding inzet.
'Misschien laat ik het keyboard wel hier staan', oppert Rens, 'dan kunnen we elk week-end'...

Het is een zwijgzaam afscheid, als we  puffend samen de apparatuur weer in zijn auto laden.
Ook duurt het nog even voor ik Mevrouw P.  ver onder het dekbed heb teruggevonden.
There's no business like..

donderdag 12 juli 2012

Rock 'n Roll

De bluesman die ik gisteren in de recreade heb leren kennen speelt in wel drie bands en heeft toevallig een stuk of 10 mondharmonica 's naar zijn vakantieadres meegesleept. Voor elke toonsoort één begrijp ik. Hij is ongeveer van mijn leeftijd en draagt een heel bijdehand ijsmutsje
waaronder een volle grijze Dubliners bluesbaard. 
We zijn aan de praat geraakt en hoe gaat dat met een paar wijntjes achter de knopen; 
' Speel jij ook? '
' Beetje gitaar'
' Hé tof man en wat allemaal?
' Soft jazz en wat bossa dingetjes van Jobim en Gilberto.'
Zonder voornamen klinkt het extra lekker, alsof de Brazilianen tot mijn vaste kring behoren en het  rolt er ook allemaal wat makkelijker uit zo tegen sluitingstijd.  Al pratend over mijn materiaal begin ik ook meteen veel beter te spelen, merk ik. De bluesman lijkt een tikje onder de indruk, de zelfingenomenheid waarin zijn verhalen gemarineerd waren, maakt plaats voor de gelijkwaardigheid van musici onder elkaar.
'Samen eens wat proberen, beetje pielen, morgen of zo', luidt zijn achteloze vraag bij het laatste rondje.
' Te gek, doen', is mijn bluesy antwoord en vandaag gaat het dan gebeuren.
Ik zit al een uurtje klaar op het terras. De versterker aangesloten, mijn gitaar gestemd en ingeplugd.  De verbale nonchalance van gisteravond heeft plaatsgemaakt voor hevige faalangst. Ik ben zo iemand  die in zijn eentje gitaar heeft leren spelen, geen noot kan lezen, alles op gehoor en Door Oefening Sterk. Dus als er straks een nummer in As of Bes of zoiets ingezet moet worden val ik genadeloos door de mand. Bovendien speel ik geen blues en dat kon weleens de meeste problemen geven.

Vanaf vroeg in de morgen heb ik dan ook met behulp van instructiefilmpjes op You Tube:
' Hello Mike Davarrio here, and today I'm  gonna show you some simple blues chords', geprobeerd in een klap mijn bluesloze jaren in te halen.
Dat viel nog niet mee. De simpele accoorden die Mike razendsnel op de hals van zijn gitaar tovert klinken opzwepend, vooral als hij uit zijn rol van instructeur stapt en losgaat in gierende vibrato's waarmee hij zijn snaren tot ver voorbij de pijngrens martelt en elke leerling in mateloze bewondering, maar totaal ontmoedigd achterlaat.
Ik besluit het maar te laten gebeuren, en ga nog snel wat blikjes bier bij de kampwinkel halen, want ook al is het nog geen lunchtijd, bier hoort bij de blues heb ik begrepen.

De bluesman, die naast me op de bank ploft, blijkt Geert te heten, een naam waar hij de laatste jaren minder mee is ingenomen en die hij oorspronkelijk had ingeruild voor Gert, maar omdat ook die naam ongewenste associaties gaf bedient hij zich  nu maar van zijn artiestennaam Gerry, Van Dzjerrie zoals bij  Van Morrison ,voegt hij eraan toe terwijl hij een blikje openklikt.
'Doe maar wat in A', zegt Dzjerrie. Ik verbleek en beken mijn schande.
'Geeft niks, ik volg wel' , bromt hij.
De bossa nova's glijden soepel uit mijn handen en als Dzjerrie na drie exemplaren de goede harmonica te pakken heeft zweven er een paar mooie harmonieën over het terrein. We kijken elkaar begrijpend aan, muziek heeft geen taal nodig.Ik blijk zelfs in drie accoorden de blues aan te kunnen geven en Dzjerrie leeft zich uit in krachtige improvisaties, die tegen de wanden van ons huisje resoneren.
Dan herinner ik me 'Cocaine' een nummer dat op de setlist van zijn rockband blijkt te staan. Dzjerrie gaat los, en zijn snerpende uithalen overstemmen ruimschoots de beltoon van mijn mobieltje, dat me door Mevrouw Pasquali vanuit de kamer wordt aangereikt.
De receptie aan de lijn of we ook onmiddellijk op kunnen houden, er wordt geklaagd.
 'Fuck', zegt Dzjerrie.
Ik voel me even alsof ik lid ben van een heavy metalgroep en met de jongens een hotelkamer verbouwd heb. 
Dzjerrie leegt in één lange slok nog een blikje, ik haal de stroom van mijn versterker.

Dan nemen we met een halve handshake afscheid.
Rock 'n Roll man!

woensdag 11 juli 2012

Kwal

Paniek heerst aan het hete Spaanse strand
We willen graag de zee in met z'n allen
Maar die zit tjokvol enge parelkwallen
Daar rijd je dan dat end voor naar zo'n land

Nóg triester is wat ik hier in de krant zie;
Die foto's van Ruud Gullit op vakantie.

dinsdag 10 juli 2012

Familiealbum

Geel en bruin
zijn de dood
voor zwart en wit.


Schrijfveer over: "grijs heeft vele nuances".

Pad

Het Noorden is in opgewonden staat
Het gaat over een wandelpad voor vrouwen
Die het alleen bij dames willen houen
De VVD krijgt het daarvan te kwaad

Toch roept het hele platteland en Stad
Nait soezen meer, moar doun dat 'Pottenpad'.

In de Provinciale Staten van Groningen is onenigheid ontstaan
over de aanleg van een wandelroute voor lesbiennes.

maandag 9 juli 2012

Plak

We krijgen eindelijk de gouden plak
Die ons een eeuw geleden werd ontnomen
Ons bootje was als eerste aangekomen
Maar daaraan had de jury destijds lak

Reactie van de sporters uit hun graf:
'Nog even en dan gaat het dak eraf!'

Nederland krijgt alsnog de hoogste olympische onderscheiding voor
een overwinning in de twee met stuurman uit 1900.

zondag 8 juli 2012

Kies Keurig

Ze waren Geert te lastig of frivool
Dus moest hij ze wel uit zijn kudde zetten
Maar nu we niet meer op ze kunnen letten
Wordt straks de Mos gewoon het 'Hoofd Der School'

Van Bemmel weet wel weer een leuke 'klus'
En Lucassen zoekt al een brievenbus.

donderdag 5 juli 2012

Mick

Mick Jagger, die potente Rolling Stone
Heeft, zegt ie zelf, met 4000 mevrouwen
In bed intieme feestjes liggen bouwen
Daar steekt hij Jeroen Pauw mee naar de kroon

Ik doe niet mee, want tot mijn grote spijt
Ben ik de tel al heel wat jaren kwijt.

Veel pikante onthullingen in de net verschenen biografie van Mick Jagger.





 

woensdag 4 juli 2012

Vee

De kudde van boer Geert heeft het gehad
Het stemvee dat eerst alles leek te slikken
Blijkt zijn gedrag niet langer meer te pikken
' Wij zijn gekoeioneerd, we zijn het zat!

De stal uit, in de wei het gras zien groeien
Wij gaan voortaan ons éigen deuntje loeien.'


Twee PVV kamerleden zijn uit de fractie gestapt en gaven een onthullende persconferentie over hun ervaringen binnen de partij.
Zij voelen zich alleen gebruikt als 'stemvee'.

dinsdag 3 juli 2012

Kolen sjouwen

Steeds één mud per vat
alles loopt op rolletjes
in de zuurkoolmijn.

maandag 2 juli 2012

Of misschien toch Vlagtwedde?

Een opwekkingsprediker uit Rouveen
trok met zijn boodschap door Groningen heen:
“Als u ook al heel lang de weg kwijt bent
en het doel van uw leven niet meer kent
maar wel wilt weten hoe u uw ziel nog kunt redden
bezoek dan onze samenkomst in Vlagtwedde!”

zondag 1 juli 2012

Congres

Er werd vandaag verwoed gecongresseerd
Want vijf partijen trokken volle zalen
En iedereen had prachtige verhalen
En soms een leukigheid ingestudeerd

Dus 'Boe' voor hun, 'Hoera' voor ónze  club
Verkiezingstijd, armzalige stand-up.