donderdag 17 februari 2011

Afvallen deel 3

'Tja, dan moet u bij mijn collega zijn, die weet daar alles van.'
Ik sta bij de notenspecialist, die wagen op de markt, waar het altijd zo verleidelijk ruikt dat ik er van grote afstand onweerstaanbaar naartoe getrokken word.
Bakken vol met zoute, lichte of ongezouten lekkernijen, vers gebrand of geroosterd liggen me toe te geuren, elk met een voor omstanders nauwelijks hoorbaar stemmetje dat fluistert:
'Een half pondje van mij, je verdient het, gewoon dóen. Meestal bezwijk ik en neem ik ook nog een extra onsje warme cashew noten mee om vanuit mijn jaszak te kunnen foerageren.
Dit keer pak ik het verantwoord aan en doe in het kader van mijn strakke afvalplan een vergelijkend warenonderzoek.
'Koolhydraten in pinda´s, dan moet ik even kijken.'
De twee forse vrouwen die achter de toonbank van de notenperverserie boven mij uit torenen, kijken elkaar even aan met een blik van;
'Een malloot, wat moeten we daar nu weer mee.' Ze zijn gewend met grote scheppen af te wegen en in hoog tempo zakken te vullen. Hun daadkrachtige uitstraling zegt me dat ze weinig coulance hebben met mierenneukers die de omzet vertragen.
Ik besluit de zaak toe te lichten.
'Ik doe namelijk het Dr.Frank dieet', zeg ik met mijn uitleggerigste glimlach, 'en dan mag je geen..'
'Koolhydraten', vult de vrouw in. 'Vertel mij wat, ik heb het nog geen week volgehouden en dat boek heb ik op Marktplaats gezet. Geen pond afgevallen.'
Ze trekt een vies gezicht en neemt nonchalant een handje studentenhaver uit de bak die het dichtst bij staat.
‘Mijn hele handel zit tjokvol koolhydraten', zegt ze met volle mond, 'maar als je het mij vraagt is het allemaal flauwekul. Je moet gewoon niet eten, maar ik hou er teveel van. '
Ze lacht hard en schel. ' Als ik jou was zou ik niet zo moeilijk doen, dan nam ik gewoon een pondje mee.'

Ik ben in de tweede week van een missie die me tot dusver veilig door het mijnenveld van de afbakafdeling van de supermarkt heeft geleid, waar ik in tijgersluipgang langs de altijd op de loer liggende reuzensaucijzenbroodjes, de picolientjes en de kroketstaven heb gemanoeuvreerd. Het valt me nu pas op wat een bizarre overdaad ons omringt. Overal proefschoteltjes met blokjes boterkoek, krentenwegge, ossenworst, licht belegen kaas.
En daar, een rijk gevulde mevrouw in een schort van Knorr die op een gaskomfoortje satéstokjes in warme saus staat te dopen.
'Mag ik u wat aanbieden? Doet u gezellig mee, meneer?'
NEE, meneer doet niet meer mee, de gezelligheid is óver voor meneer, meneer is een saaie droge, zure Piet geworden. Waar hij zich vroeger met een kwinkslag minstens een tweede portie aan liet smeren bedankt hij nu met een van zuinigheid vertrokken gezicht. Meneer is namelijk aan het afvallen, meneer eet kilo's verse groente en magere vis, kort gekookt voor het behoud van de MP3 vetten.
Meneer scharrelt 's avonds na tienen wanhopig in lege kasten en laden op zoek naar de laatste cracker, een kaaskorst, een oude Nibbit die toch maar in een duister hoekje ligt te verschimmelen.
Meneer heeft een maag die zo hard rommelt dat Mevrouw Pasquali zich afvraagt of er onweer in de lucht zit.
'S nachts droom ik van een gigantisch broodje hamburger speciaal, dat ineens Hélp roept.
Ik haal de twee helften van het witte bolletje voorzichtig van elkaar, en kijk wie ligt daar tussen de uitjes, gedrenkt in curry en onder een vette kledder mayo..ja hoor dat is 'm..Dr Fránk!

1 opmerking:

  1. Op de hapklare brok Dr. Frank, is HUMOR de beste saus.
    Prachtig, die rijk gevulde mevrouw in een schort van Knorr.

    Weer "met smaak" gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen