Hij was een kind, zijn vingers huppelden
over het toetsenbord, ze sprongen
naar alle kanten maar ze kwamen
toch altijd op hun pootjes weer terecht
hij reeg de noten en diploma's
van de muziekschool moeiteloos aaneen.
Hij werd een puber en met weerzin
sloeg hij verveelde dissonanten aan
zijn kruk was ongeschikt om op te hangen
zijn voet verplaatsen richting het pedaal viel zwaar
de klap waarmee de klep sloot was zijn slotakkoord
soms is het leven heel zwart-wit.
Droevig.
BeantwoordenVerwijderenMooi, doet me denken aan de broertjes Jusse maar hun puberteit slaan ze denk ik over. Die rare Wibi heeft wel een klap van ' gemiste jeugdmolen' meegekregen.
BeantwoordenVerwijderengr.P.
Ah, wat zonde hè! Maar als het 'zo moet zijn' keert hij wel terug denk ik. Alleen zonder dwang.
BeantwoordenVerwijderen