dinsdag 22 februari 2011

Een Brief

Ik kreeg een brief. Een échte, want mijn naam stond in schuinschrift op de envelop. Geen afzender. Spannend.
Een brief. Wie schrijft er nog brieven tegenwoordig. Elke onnozele inval, iedere bizarre gedachte is het waard om op internet of smartphone met anderen te delen. Waar ben je, wat doe je, wat denk je. Het ideaal; de eeuwige eenheid van tijd, plaats en handeling is onder handbereik.
En alle inhoud waait weg op de digitale wind die nooit gaat liggen. Hoe leuk het versje of het stukje ook is, het heeft een houdbaarheid van drie muisklikken. Het uitgehongerde beest dat publieke aandacht heet wil nieuw en anders en meer. En ik ben een junkie of beter een bruid van Dracula die haar open ader aanbiedt aan de wijd geopende muil van het monster.
Ik schrijf en reageer en ik check de hits en de reacties. Men klikt dus ik ben. Schaamte bekruipt me. Er was een tijd dat ik een volle dag met een boek op de bank zat, verzonken in een meditatieve staat die me een andere wereld binnenzoog. En nog verder terug zit ik op een zonnige woensdagmiddag met een brandglas op de stoep voor ons huis en maak stinkveters en brand mijn naam in een hagelwit A4 tje.
En nu ben ik geketend aan het scherm; hotmail, banksaldo, blogs, het nieuws, het weer, You tubetje, ik volg en word gevolgd op Twitter.
Dan zijn er nog de kranten, en DWDD, Nieuwsuur dat ik NOVA blijf noemen en P&W. De draaikolk van de actuele schijn en ik ben het verblind konijn.
Maar nu, een brief, een stukje handgeschreven persoonlijke aandacht, niks tekstverwerker en taalvauten. In inkt gedrenkte intimiteit lag op de mat en verlangde mijn onverdeelde aandacht.

Die brief dus. Een bittere teleurstelling. Geen vriend of oude liefde zocht opnieuw contact maar wel, hoe verzinnen ze het:BEA POST van de POSTcodeloterij.
Bea Póst waarom niet Ellie Envelop of Pia Postzegel, wat kan er nog meer uit de brainstormkoker van zo'n reclamebureau worden opgeboerd.
Maar goed, we hadden dus een PRIJS gewonnen. Onze complete postcode was met de neus in hun boter gevallen. En dat zouden we weten. De eerste keer dat ik zo'n brief kreeg kon ik met een bon bij de Spar een halve liter Tom en Jerry ijs ophalen, die ligt er nog.
Nu ben ik de dolgelukkige winnaar van een pak biologische UNOXsoep, waarbij ik uit 2 variëteiten kan kiezen en daarbij nog een volvette of magere UNOXrookworst in mijn mik mag duwen.
In ronkschrift worden de unieke en onvolprezen kwaliteiten van beide producten op papier geslingerd. Twee kantjes lang met UNOXfoto's, zodat ik in de winkel niet vergeet wie het boerenbedrog gesponsord heeft.
Had ik meer loten gehad dan had ik meer pakken kunnen rausen. Want zo zijn de regels van de Postcodeterreur. Het ontbreekt er nog maar aan dat Gaston Starreveld me komt voeren.

Wanneer krijg ik weer eens een échte brief met een échte postzegel, want ook die - zo voelde ik met mijn nagel- was voorgedrukt.
De Ellendelingen!

1 opmerking:

  1. Goed stuk! en mij overkwam hetzelfde: het handschrift leek op dat van nicht Bianca. Of toch op dat van een oud-collega? Wie?
    Geen brief voelt veel zieliger dan 'reacties: 0'.

    BeantwoordenVerwijderen