dinsdag 4 oktober 2011

Toen was ik oud

Vroeger was ik oud. Een bezorgde jeugd, vroege sterverij van familie en dierbaren hadden mijn hoofd en schouders laten zakken tot ver onder het Nieuw Amsterdamsch Peil. Eeuwig liep ik met mijn hoofd naar beneden, op zoek naar het gouden geluksdubbeltje. Regelmatig halsbrekende toeren uithalend in de strijd tussen gevoel en verstand.

Na een periode van vermoeidheid en een zwaar gevoel in het hoofd werd de diagnose burn-out gesteld. Het roer moest om. Langzaamaan, met veel vallen en nog meer opstaan, leerde ik mezelf stukje bij beetje kennen. Het werd een vreemde les. Want hoewel ik altijd op mezelf had vertrouwd, was mijn zelfvertrouwen ver te zoeken.

Mijn systeem was gebouwd op geven, mijn innerlijke transistor stond niet op stand ontvangen. Terwijl de radiozender in mijn hoofd zoveel zendertjes van anderen ontving.  Inmiddels weet ik beter. Ik mag er zijn en mijn gevoel ook, al struikel ik soms nog. Mijn hoofd heeft geleerd om van mijn hart geen moordkuil te maken, al wil ik nog wel eens een beetje schreeuwen.

Alhoewel er vijf jaar zijn verstreken voel ik me jonger dan toen.
Want toen was ik oud.

8 opmerkingen:

  1. dapper stuk, en, zoals dat gaat met openhartigheid, herkenbaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed geschreven Mw. O. Met gepaste afstand tot vroeger en nu..
    Het woord bestorven komt bij me op, dat klinkt wat eng maar ik bedoel het goed hoor..:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja, die meneer p he :-)))
    En bestorven snap ik. Het is alleen jammer dat dat vreselijke figuuur als Faalmiep (ook wel Mental henk) niet is bestorven. Soms spoken ze samen in.mijn hoofd rond en denken ze de overwinning te vieren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Faalmiep en Mental Henk denken de overwinning te vieren. Lukt ze dus niet. Jij bent sterker.
    Ben onder de indruk van je schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De bovenkamer vooral niet laten verbouwen.

    mulat

    BeantwoordenVerwijderen