Een hanepotenbrief met elke letter in een andere kleur. Rood, geel, blauw, groen. Van mooist naar minst mooi en dan weer opnieuw. Met de tong uit haar mond is hij geschreven. Ik was er niet bij, maar als moeder weet je dat gewoon. Af en toe een blik op afstand of het juiste resultaat bereikt werd en uiteindelijk zorgvuldig scheef gevouwen en onder mijn dekbed gelegd om gevonden te worden. Dat deed ik. Toen ik mijn bed instapte.
'lieve mamma sorrie dat ik stout was ik vind jou wel lief' kon ik, met wat moeite, ontcijferen. De letters werden omringd door hartjes en kruisjes, als vierkleurenkusjes.
Zachtjes sloop ik naar haar bed en drukte een éénkleurenkus op haar voorhoofd.
Zo lief.....een kleurig plaatje.
BeantwoordenVerwijderen