Als ik later groot ben ga ik wonen
in een wereld zonder speeltuinen of parken
ergens zonder frisse lucht en daglicht
tussen schoorstenen in plaats van bomen
in een huis van heel sterk plastic
prikkeldraad op het balkon
zonder tuin, met videobewaking
wie mijn buren zijn wil ik niet weten
en ik werk dan in een kerncentrale
ik draag iedere dag een witte jas
in het weekend rijd ik met mijn kinderen
in een soort gepantserd voertuig
naar het strand om olievogels te bekijken
nee, we stoppen nergens onderweg
overal zijn veiligheidstroepen
en die schieten vaak met scherp
ook wel eens op de verkeerden
de goeien dus, in ons geval
maar nu ga ik lekker slapen
met mijn knuffel en mijn beer
en onder mijn kussen heb ik
uiteraard nog mijn geweer.
Doemscenario Adriaan. Word ik niet echt vrolijk van. En toch zit er (helaas) veel kern van waarheid in.
BeantwoordenVerwijderenEn weer vergeet ik mjn naam te plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenVerwend op de Trouwsite.
Ferrara
Dankjewel voor de reactie, Ferrara. Het is inderdaad niet om vrolijk van te worden, maar ik heb ook geen zin om mezelf te censureren. Lees het als iets dat oproept om nú te handelen, teneinde zo'n toekomst te voorkomen.
BeantwoordenVerwijderenHeftig, Adriaan, maar helaas wel waar.
BeantwoordenVerwijderenTriest, maar hier en daar gebeurt het al. Wat mij betreft roept een goed gedicht gevoel op, (blij, verdrietig, boos, enz)nou, dat is met deze gelukt.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven!
Arta