Klaaglied over de nieuwe Schrijf!site

Ter gelegenheid van de veertig dagen tijd.



Ach, hoe eenzaam zit zij neer, de eens zo levendige site.

Een weduwe is ze geworden, zij die groot was op het internet,

de koningin van de blogsites is tot slavernij vervallen.

Heel de nacht weent zij, haar wangen zijn nat van tranen.

Er is niemand die haar troost, niemand van haar vele bloggers;

geen vriend bleef haar Trouw, allen zijn haar vijandig gezind.

De afdeling Blogs is verbannen na een tijd van nood en zware onderdrukking;

hij zit neer te midden van de lezers, maar vindt geen rust:

zijn vervolgers belagen hem, drijven hem in het nauw.



De wegen naar Poëzie treuren, er zijn geen feestgangers meer.

Haar poorten liggen verlaten, haar dichters zuchten,

haar kinderen zijn bedroefd. En zijzelf: bitter is haar lot.

Haar vijanden zijn heer en meester, zo zeker van zichzelf.

De REDACTIE heeft haar dit aangedaan om haar vermeende overtredingen.

Haar kinderen zijn gevangen weggevoerd, voor de vijand uit.

Schrijf! heeft al haar glans verloren.

Haar bezoekers zijn als herten die geen weidegrond meer vinden.

Ze zijn gevlucht, van al hun kracht beroofd, voor hun vervolgers uit.


naar Klaagliederen 1:1-6

Bijpassende muziek: http://www.youtube.com/watch?v=B9BnqgvHCNw&feature=related