Alle indrukken
van ieder zintuig
sinds mijn vormloos besef
schuldbewust ontwaakte
in jouw buik
de kakofonie van onderliggende boodschappen
in alle woorden
sindsdien tot mij gericht
alsook in de veelzeggendheid
van zwijgen
het knagende besef
van alle onbedoelde gevolgen
van alle handelingen
die ik in onwetendheid verrichtte
de worm die aan mij vreet
van het onstilbare verlangen
naar verzoening
van het onmogelijke
met het ongewenste.
niets gaat over.
BeantwoordenVerwijderenniets gaat over, denk ik na al dikwijls overlezen( en daar ga ik nog mee door.
Dit is echt een heel mooie gedicht met een enorme lasing, die op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden...
BeantwoordenVerwijderenArta
Dank voor jullie reacties.
BeantwoordenVerwijderenNou, als ik mijn reactie teruglees, denk ik dat ik aan avond-dyslexie lijdt... of, de e achter mooi is er zelf achter gaan staan en staat die lasing voor de ultieme wens naar wat ooglaseren...
BeantwoordenVerwijderenArta
Ik hoop wel dat je hier blijft komen. Aan de andere kant is het inmiddels een kakofonie.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het jammer maar begrijp je wel. Ik ging ook dat pad. Wie weet komt mijn zuster ook tot inkeer.
Groet Ferrara
Ik blijf hier komen. Nu meer dan ooit. Trouwens: (TROUWens?!?)Waar moet ik anders heen?
BeantwoordenVerwijderenArta: Ik dacht eerst: wat leuk, we hebben een allochtoon...