Mijn favoriete schoenen hebben weinig om het lijf. Slippers. Of het nu rubberen flipflops zijn of Birkenstocks; ze geven me het ultieme gevoel van vrijheid, beweeglijkheid en onbezorgdheid. Vanaf het voorjaar, zo in mei, wanneer de zon haar eerste warme stralen geeft, draag ik ze. Dat probeer ik vol te houden tot op zijn minst begin oktober, wanneer de herfst zich aankondigt en de zon haar warmte verliest.
Als slipperfan loop ik de avondvierdaagse en eventueel andere wandeltochten natuurlijk ook op geslipperd schoeisel. Gegarandeerd blaarvrij en in redelijk snel tempo. Zowel op lederen als op rubberen exemplaren. In oktober –dit jaar al in september vanwege het idioot vroege herfstklimaat- heb ik altijd een beetje moeite met het aantrekken van sokken en dichte schoenen. Het is alsof mijn voeten eerder weten dat het uit is met de vrijheid. De eerste week met dichte schoenen is als de herfst: vol met blaren.
Gisteren poetste ik mijn leren slippertjes wat meewarig op, het seizoen is naar mijn zin veel te snel voorbij gegaan. Voorzichtig boen ik de rubberen exemplaren af, met wat Jif. Als nieuw. Ietwat verdrietig en melancholisch berg ik mijn slipperverzameling liefdevol op zolder, hopend op een vroeg voorjaar.
erg gezond, niet alleen voor de voeten zelf, om zoveel gymnastiek te moeten doen om de slipper sowieso vast te kunnen houden - maar desondanks lelijk-.
BeantwoordenVerwijderen