Un soir de Paris

Aan het begin van de middag valt ze ons plotseling op. La Tour Eiffel. Zeker toch een afslag op de autoroute gemist want het lag in de bedoeling de péripherique juist te mijden. Plan mislukt. Toch is de voorpret van onderweg te verwachten bezienswaardigheden er niet minder om.

Anderhalf uur later zien we nog precies dezelfde kruin van de Eiffeltoren. Intussen hebben we ook het naastgelegen zwerversdorp aan de andere kant van de boulevard péripherique ontdekt. Een dorp van parapluresten en slaapgarnituur aan de andere, begroeide kant van de weg. Met het uitzitten van de ongewenste maar leerzame "bouchon" gaat er een complete “village dessous” voor ons open.

Er staan en hangen tentjes, van allerlei kleuren en pluimage, er liggen her en der pluutjes, verwaaid of niet, met soms een slaapzak erbij en soms een wollen deken. Een enkeling heeft de slaapzak als tent omgebouwd. Het ziet er groezelig uit. Griezelig ook, trouwens. De vormen van de dekens laten niets te wensen over, hier wordt overdag stug door geslapen. Dwars door het filegeluid en de bijbehorende geur van uitlaatgassen heen. Als stille getuigen zijn er de talloze lege flesjes bier en flessen wijn, die als trofeeën lijken te zijn uitgestald.

Vele uren later, aan het begin van de avond, bereiken we in kruiptempo dan toch eindelijk de noordkant van Parijs. Links, in het noordwesten, zien we de zon ondergaan, stilletjes verdwijnt ze achter de Sacre Coeur. Langzaam verdwijnt de Eiffeltoren achter ons, die, nu de schemer invalt, baadt in haar eigen licht. Aan de westzijde van de weg ontwaren we nog net een stukje van “la Place de l’Etoile, met daarop de beroemde Arc de Triomphe. Ook badend in het licht, evenals de verlichte bomen van de wereldberoemde avenues, die op dit plein der sterren uitkomen.

We hebben de verschillende gezichten ervaren van “la femme Paris”. Met haar historische gebouwen, gevangen in rijkelijk bedeeld halogeenlicht, in schril constrast met de tentenkolonie, die aan de boulevard is opgezet.

Ik heb een vermoeden wie de meeste kans heeft om op een heldere avond ook daadwerkelijk de sterren te kunnen zien. De bewoners van “la petite village des Clochards, boulevard Péripherique, Paris. Bij het zien van de sterren kun je namelijk geen halogeen gebruiken.