zondag 23 januari 2011

Mexico

'Nog twee weken.'
De haringman heeft de mouwen van zijn trui opgestroopt.
Hij leunt over de toog. Op zijn beide onderarmen staan ankers getatoeëerd.
Er ligt een waas van donker haar overheen en de jaren hebben het blauw voor een deel weggebleekt.
Ik zie hem plotseling voor me als jong scheepsmaatje op een haringboot. Van links naar rechts gestuurd voor alle vuile klusjes. Een duvelstoejager.
Op een vrije dag heeft hij in een morsig tatoehoekje ergens in een haven twee ankers laten zetten door een humeurige tatoeërder met vuile nagels en een lange baard.
Dat deed wel zeer, maar hij heeft doorgezet, om bij de mannen te horen.
'Hoezo twee weken', vraag ik.
'Dan gaan we weg.'
Zijn vrouw knikt enthousiast.
'Naar Mexico, op vakantie.'
'Toe maar', zeg ik.
'Over twee weken zit deze jongen met een cuba libre op het strand.' De voorpret straalt van zijn gezicht.
Het valt me op dat hij iets gekleurder is dan vorige week.
' En ook al een beetje voorgebruind', stel ik vast.
'Elke avond een half uurtje onder de hemel. Heerlijk, dan vallen we daar straks niet op.'
'En zij ook', wijst hij op zijn vrouw die meteen haar hoofd wat uitrekt en haar rechterwang koket naar voren buigt.
'Ik zie het', zeg ik.
'Dus.. dan weet u het. En 11 september, gaan we naar Koss.'
' Niets blijft ons bespaard', zeg ik.
'En wie betaalt dat allemaal', bromt een man achter me.
'Júllie', zegt de haringman, zijn ogen priemen triomfantelijk in het rond.
'Ik hoef even niks', zegt de man, hij draait zich om en loopt de kraam uit.
'Je gunt me toch wel wat Jacob?', roept de haringman hem na.
'Daar denk ik nog over na', klinkt het van achter het windscherm.
'En u?'
Zijn blik vraagt om mijn bestelling.
Ik kijk over mijn schouder.
'Geintje', zegt de haringman,' die komt zó terug.'

1 opmerking: