Doodvermoeide kinderen met witte ernstgezichten
in plechtige processie met knetterende reuzensterretjes
en achter hen vliegt kleurrijk Beiroet de lucht
boven de Gazastrook in of verbeeld ik mij alles
het samenzijn, de vreugde, het aftellen
gingen we juichend over de drempel
en waarom kon ik niet achterblijven
waarom is een kringloop oneindig
en wie draait er eigenlijk aan het wiel
en waarom ben ik een afgericht roofdier
dat door een vurige hoepel springt
als plotseling het beeld bevriest
mijn haren sissend verschroeien
één ogenblik tussen dit en de dood
een hartklep die zegt: zoek het zelf even uit
een balorige luchtbel ergens in de bloedsomloop
een woordloos stom stolsel in de circulatie
een onnozele hapering, net iets te lang
en heel dit oogverblindend ontwrichtend tafereel
vliegt naar de maan voorwaarts in een verdomd kleine stap
terwijl ik hier op aarde dood neerval, net over de drempel
ademhaling die stokt als de geest in een flits
het startblok verlaat richting het eigen domein
maar nee hoor, het beeld schiet weer los
het roofdier dat landt op zijn pootjes terecht
de zucht van verlichting in heel de circustent
terwijl de show onder dankbaar applaus vervolgt
weliswaar met een brandmerk en met verschroeide haren
en sporen van pijn.
En dit soort overdenksels heb ik nou de de hele dag
BeantwoordenVerwijderenSoms met een milde knipoog dan weer met een holle lach..( vrij naar Drs.P )
Mooi verwoordt Adriaan, we zijn tenminste weerd veilig in 2011 beland..
Beste wensen.
Pasq.
verwoorD...;-(
BeantwoordenVerwijderenSluit me aan bij Pasguali al hoewel 'willens en wetens geland'. Het zij zo en ik kan er nog van genieten ook!
BeantwoordenVerwijderenSchrijf maar lekker door in 2011!
fights
erg mooi en ook erg somber ... laten we maar optimistisch beginnen.
BeantwoordenVerwijderenVeel inspiratie en schrijfplezier voor iedereen!