woensdag 15 december 2010

Meer tijd voor elkaar

Er was eens een land waar alle mensen het iedere dag heel erg druk hadden. Druk met werken en druk met ontspannen. Druk met de kinderen wegbrengen, of ophalen, druk met de kleinkinderen, druk met grootouders, druk met uitstapjes om zich te ontspannen, druk met in de rij staan, druk met online reserveren, druk met de juiste balans tussen werk en privé, druk met sociale media, druk met Persoonlijke Ontwikkelings Plannen, druk met de sportschool, druk met besparen op hun uitgaven, druk, druk, druk, druk, druk. Als iemand in dat land aan je vroeg: ''Hoe gaat het?'' was het ook heel gewoon om te antwoorden: ''Drukdrukdruk. Maar verder alles super, ja echt top, helemaal geweldig.''

Ook de overheid in dat land was altijd heel erg druk. Druk met files bestrijden, de luchtkwaliteit bewaken, de ecologische hoofdstructuur uit te kleden, de maximum snelheid te verhogen, Europese richtlijnen aan te vechten, ambtenaren te ontslaan, misdaad te bestrijden, immigratie te beperken, banken overeind te houden, begrotingstekorten terug te brengen, inflatie te bestrijden, de rente laag te houden, de exportpositie te versterken en de kwaliteit van het onderwijs te bewaken.

Ook de journalisten in dat land waren altijd heel erg druk. Druk met onrecht signaleren, met speuren naar schandalen. Druk met politici in verlegenheid brengen en druk met nieuwe bladen, formules, programma's, talkshows, verdachtmakingen, hoor en wederhoor, kortom met nieuws te maken. En de politici in dat land die konden het helemaal niet meer bijbenen. De bevolking was druk, de journalisten waren druk, de regering was druk en de politiek werd geacht overal een mening over te hebben, ieder probleem op te kunnen lossen en elk moment van de dag aanspreekbaar te zijn voor iedereen.

En over dat land regeerde een hele wijze koningin, die weduwe was. En ook zij had het druk. Druk met het openen van nieuwe ziekenhuizen, tunnels, bruggen, architectonische hoogstandjes en het bijwonen van herdenkingen, plechtigheden, bijzondere concerten, en het eenmaal per jaar ergens in het land vieren van haar verjaardag met een deel van de bevolking dat dan heel druk aan het zaklopen en koekhappen en klompendansen was. En in het hele land was het dan zo druk op straat dat je eigenlijk beter thuis kon blijven, omdat je nergens echt goed kon lopen. En verder had de koningin het ook nog druk met poseren voor fotografen, het uitreiken van Koninklijke prijzen, wintersportvakantie, de administratie van haar gehandicapte zusje, het consulteren van vertrouwelingen als er een kabinet geformeerd moest worden en het voorbereiden van haar kersttoespraak. Want één keer per jaar hield die wijze koningin op eerste kerstdag, als iedereen binnen rond de kerstboom en de dure, luxe hapjes was gezeten, een toespraak tot het volk, waarin zij opriep tot bezinning.

En zo zat die wijze koningin ook dit jaar in haar werkkamer in haar werkpaleis aan haar werktafel en kon maar aan één ding denken: hoe druk zij het nog had. Eigenlijk had ze helemaal geen tijd om de kersttoespraak voor te bereiden en daar kwam nog bij dat er de laatste jaren onverholen kritiek op de inhoud was geweest. ''Ja, iedereen heeft het druk,'' dacht ze bitter, '' maar er zijn nog genoeg mensen die graag even tijd vrij maken om mij een trap na te geven.'' Opeens miste ze haar overleden echtgenoot weer heel erg. Dat was weliswaar een man van weinig woorden geweest die, als het aan de politiek gelegen had, überhaupt nooit een woord had mogen uitbrengen, maar op dit soort momenten had hij haar altijd kunnen helpen, met een paar welgekozen woorden, uitgesproken met datzelfde grappige Duitse accent dat ook haar vader altijd had gehad. Ja, ze had hem eigenlijk wel verwaarloosd, toen hij nog leefde. Drukdrukdruk was ze geweest. Achteraf wilde ze dat ze meer tijd aan hem besteed had. ''Hadden we maar meer tijd voor elkaar genomen,'' mijmerde ze. Zou hij dan nu nog in leven zijn geweest? Je wist het nooit natuurlijk. Maar zou het niet goed zijn….''Ja,'' dacht ze ''dat is een idee!'' Ze zou dit jaar haar toespraak wijden aan het thema: ''Meer tijd voor elkaar.'' Al die onderdanen van haar die altijd maar drukdrukdruk waren moesten nodig meer tijd voor elkaar nemen.

En zo gebeurde het dat die wijze koningin op eerste kerstdag haar toespraak begon met: ''Landgenoten. Wij leven in een drukke tijd waarin van ieder van ons op allerlei wijze steeds meer inzet en toewijding gevraagd wordt, ongeacht onze dagelijkse bezigheden. Daarbij ontstaat licht het gevaar dat wij, door al onze beslommeringen en alles wat onze aandacht vraagt, niet of onvoldoende toekomen aan één van de belangrijkste taken die het leven ons stelt, namelijk het tijd maken voor elkaar….'' En overal in het land waren toch weer mensen die nadenkend en instemmend knikten, terwijl ze achteloos een zalmsnipper met wildzwijnragout in hun mond staken.

4 opmerkingen:

  1. Adriaan wat een prachtig sprookje. Wat ik in de toespraak van onze weduwe koningin miste was de aankondiging van een drukvrije dag, die wij onderdanen verplicht zijn om aan elkaar te besteden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop dat HM je site weet te vinden kan ze er haar voordeel nog snel meedoen, 't is nog geen kerst. Mooie schrijfveer, Adriaan.

    Ferrara

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ondanks alle drukte nog even tijd gevonden om je te lezen.
    Mooi verhaal,goede cadans,treffende voorbeelden.
    Als Bea dít nou eens hardop voorlas met Kerst..

    gr Pasq.

    BeantwoordenVerwijderen