Kaartje

Bij de haringkraam staat een postbode.
'Zo, zit het er weer op?', vraagt de haringman
'Jazeker, de post loopt altijd, zegt de blozende jongeman in zijn oranje post bodywarmer. Zijn zware schoenen gaan gebukt onder de grauwe sneeuwprut.
Ik krijg een warm kerstgevoel. Daar staat toch maar weer een werknemer van TNT die ondanks het gesol met arbeidsplaatsen en het getreiter van het geprivatiseerde management, op aandoenlijke wijze dienstbaar staat te zijn. Het ligt niet aan de mensen die het werk doen, het is het winstmaximaliserende tuig dat in het achterwerk van de aandeelhouder naar zijn bonussen graait.
Zo, dat is eruit.

'Een zoute met ui',zegt de haringman, als hij de ingepakte vis op de toonbankt legt.
De jongen betaalt.
'En nog bedankt hè', zegt hij bij het weggaan, ' voor het kerstkaartje.'
'Oh, je hebt het gevonden.'
'Ja, het zat vorige week onder de makreel in het plastic zakje.. Nou zeg, nog prettige dagen.'
....
'Waarom heb ik geen kaartje gekregen', vraag ik aan de haringman.
Als ik de juiste dosis ironische overdrijving in mijn stem weet te leggen hapt hij, dat weet ik zo onderhand zeker.
'Dat komt meneer, omdat we onderscheid maken.'
'Hoezo', vraag ik verontwaardigd.
'De ene klant is ons nu eenmaal liever dan de andere.'
Met hem zou ik zo in het programma ' Op de Vloer' een improvisatie aandurven.
'Dus ik ben geen kaartje waard?'
Zo zou ik het niet willen zeggen. Maar als ze bijna op zijn...
'Dan gaan anderen voor, dáar ben ik mooi klaar mee.'
Hij reikt achter zich naast de magnetron en legt zwijgend een gesloten envelopje voor me neer..
Ik doe alsof ik aarzel om het aan te pakken.
'Er is één maar bij', zegt de haringman.
'Het is geen nieuwe, hij is van vorig jaar, toen hadden we juist weer óver.'
'Geen nieuwe', zeg ik peinzend, 'zeker net als die haring van u.'
Pijlsnel trekt hij het passende strijdbare gezicht en vervolgen we onze sketch voor twee heren.
Even later gaat onder applaus van een dankbaar publiek het doek weer dicht.
'Fijne dagen en tot volgende week.'